Berlijn 13 Maart 1944 Brief 55 Al met al was het zo’n ouderwetse avond waarbij er gelachen wordt en alle narigheid ver uit de gedachten is.

De brieven 53 en 54 zijn helaas verloren gegaan, of nooit verstuurd, Oos is wel eens wat slordig met de nummering.

55

Berlijn 13 Maart 1944

Lieve P. M. en L.

Na mijn brief 53, die wat somber gesteld was, even een briefkaartje om te vertellen dat ik deze week een prettig weekend had. Zaterdag was Ad den Beste jarig, en dat werd een prachtig feest. ’s Middags was ik nog even in de stad om boeken te kopen. Een paar boeken van H.G. Wells in de oorspronkelijke taal was de buit. Met Jan de Boer heb ik toen gegeten, en ’s avonds was op de kamer van Ad het feest. Bier en koekjes en overvloed, en we hebben gerookt tot we elkaar niet meer konden zien, we moesten steeds voor ieder glas bier een kledingstuk inleveren (het werd steeds warmer in de kamer) Hans Bornewasser wilde natuurlijk niets afstaan, en toen ontstond er een gevecht met Bob waarbij Hans steeds meer verloor, en ten slotte maar in zijn onderbroek moest lopen. Het was géén gezicht, die lange magere jongen, de Benjamin van de troep, in zijn onderbroekje.

De Lagerfürerin noemt hem: “mein Riesen Baby”. Van die naaktloperij snappen jullie natuurlijk niet veel, maar dat is nu eenmaal heel gewoon in ons lager omdat het altijd warm is. Enfin, na afloop van het gevecht miste Hans een sleuteltje, waarop we allemaal gingen “helpen” zoeken. Het effect was prachtig, in drie minuten tijd was de inhoud van zijn kast + bed over de kamer verspreid, er stond niets meer op zijn plaats. We hebben ons een ongeluk gelachen. Verder had ik enorm succes met de mop van twee soldaten met het gouden horloge. Al met al was het zo’n ouderwetse avond waarbij er gelachen wordt en alle narigheid ver uit de gedachten is.

Veel liefs

Oswald

De overlevering wil het volgende omtrent de soldaten en het gouden horloge.
Een oudgediende stelt aan een nieuweling de volgende vraag:

Er waren eens twee soldaten,
die hadden tezamen één gouden horloge,
de één droeg het nu eens,
de ander dan wederom wel eens.
Toen kwam de oorlog,
de één redde het vaandel
de ander de generaal.
Van wie was nu het gouden horloge?

Er is op dit raadsel geen juist antwoord. Na ieder antwoord wordt de groen door alle omstanders verweten niet goed geluisterd te hebben en wordt het raadsel, al dan niet door de zelfde persoon, herhaald, zo veel mogelijk met exact de zelfde intonatie. Wanneer men dronken genoeg is, is de hilariteit bij de vijfde herhaling al groot, en loopt daarna alleen nog maar op.