Berlijn 27 Jan. 1944
35
Lieve Paps, Mams en Lily.
Toen ik gisteren een brief aan
Lily wilde posten zonder “Kontrolkarte” ging dit niet, ik heb dus al een
stempel in mijn kaart staan. Ik haast me dus nog een brief aan jullie allemaal
te schrijven, en ik zal proberen hem vanavond op een ander postkantoor dat niet
zo “bij” is, te posten.
Sinds mijn vorige brief is er
natuurlijk weinig nieuws te vertellen, alles gaat zo zijn gangetje. Het is erg
slecht weer de laatste tijd, regenachtig en met veel wind, zodat we wat dat
betreft aan Holland herinnerd worden. Het begint ’s avonds al wat later licht
te blijven, en we hopen dat spoedig weer de zomertijd ingevoerd zal worden, dan
kunnen we ons ’s avonds weer wat vrijer bewegen. Het is op het ogenblik zo dat
we nauwelijks buitenshuis kunnen gaan eten, want om zeven uur is er al kans op
alarm.
Maandag zijn we (Bob en ik) naar
vroegere hospita geweest, waar we nog wat zomerkleren hadden hangen. Ze heeft
veel kapotte ruiten, en overal scherven in de muren. Op de kamer waar wij het
laatst zaten is nu een tweede bommenslachtoffer ingekwartierd. Één zoon zit in
Roemenië, voor korte tijd, de andere zit al in het Oosten aan het front. Zulke
mensen hebben het niet makkelijk, de zwaarste tijden komen nog. Ja, we hebben
nu weer bijna een week rust. Waaraan we dat te danken hebben weten we
natuurlijk niet, maar het zou me wel aangenaam zijn als we van deze nachtelijke
bezoeken verschoond bleven. De opperchef, de chef en de souschef zijn nu
allemaal uit hun huis gebomd, zodat de rest van het lab. personeel ook wel aan
de beurt zal komen denk ik. Je ziet hier zoveel ellende om je heen, dat je wel
graag eens naar huis zou willen om de zaak zo te organiseren dat er niet zo erg
veel ellende kan ontstaan. Ik zal proberen jullie enkele raadgevingen op het
hart te drukken. Ten eerste: de zakjes zand en emmers water, en volle badkuipen
zij geen nutteloze instellingen, maar kunnen beslissend zijn bij het
begin van brand. 2e Het is zeer aan te bevelen een schuilkelder te
maken in de tuin (buitenshuis!) een privé schuilkelder dus, waar de
belangrijkste dingen blijvend opgeborgen worden, en waarin het gezin plus
koffers plaats kunnen nemen. Het is waarschijnlijk niet meer mogelijk zo’n ding
te bouwen, maar het zou wel de beste oplossing zijn. 3e Als er
bombardementen te verwachten zijn is het niet verstandig in bed te blijven. Als
de bommen eenmaal vallen is het te laat om in de kelder te gaan. Nu hoor ik dat
er in Holland tegenwoordig voortdurend alarm is, dan wordt het natuurlijk
moeilijk. Jullie vragen je misschien af waarom ik me bezorgd maak, omdat er nog
niets aan de hand is, maar het kan komen en dan is het te laat om te schrijven.
Als de oorlog in Holland komt dan maken jullie nog veel erger dingen mee dan ik
hier, en hier is het al niet om aan te zien wat er geleden wordt. Maar er zit
niets anders op dan gelaten af te wachten wat er gebeurt. Proberen jullie nog,
het risico wat te verdelen door een gedeelte van de bezittingen ergens anders
op te slaan. Dan is het verlies ten minste niet 100%, zoals hier vaak voorkomt
als mensen toevallig niet thuis zijn. Tot zover mijn raadgevingen.
Brief Paps van 7 Jan. ontvangen,
van Mams nog niets na kerstmis. De niet aangetekende brieven doen er erg lang
over, ongeveer een maand. Ik zou graag met Paps de perspectieven van de fabriek
eens bespreken, dat is één van de dingen waarop ik me bij terugkomst verheug.
Ik heb al een programma opgesteld van wat er allemaal gebeuren moet in die paar
dagen verlof, en dat is niet zuinig. Ik schrijf maar vast op, omdat ik anders
niet weet wat ik doen moet als ik thuis zit en overal aan denk als ik weer hier
zit. Jullie ziet, ik reken al op verlof, al is de kans eigenlijk gering, maar
je moet nu eenmaal altijd blijven hopen.
Gisteren kreeg ik een
nieuwjaarswens terug van de nichten uit de hoge Alpen. Ze sturen van tijd tot
tijd pakjes aan Grandpère, en maken het verder best. Ik moest jullie de groeten
van hen overbrengen.
Volgens jullie berichten moet er
nog een pakje onderweg zijn hierheen, maar ik zie nog niets komen. Het zal wel
weer een maandje duren, zoals gewoonlijk. Eventuele pakketten moeten jullie
maar weer gewoon met de spoorwegen sturen, dat is het beste.
Laatst zag ik bij mijn bezoek aan
de vroegere hospita tamme kastanjes liggen. Die had ze zonder bon en in onbeperkte
hoeveelheid kunnen krijgen, maar ze waren nu uitverkocht. Ze wist niet goed wat
ze met die dingen doen moest, en dan te denken dat ze waarschijnlijk uit Fr.
komen en dat Grandpère ze broodnodig heeft!
Ik hoop dat ik deze brief nog
zonder moeilijkheden kan posten, en ik hoop maar dat de raadgevingen aan het
begin van deze brief overbodig zullen blijken te zijn.
Veel liefs
Oswald
Vandaag alarm van 20:05 tot 2120
Geen opmerkingen:
Een reactie posten