Amsterdam 14 Januari ‘44 van Arie: Breek je hoofd niet over de vraag of jullie indertijd goed gehandeld hebt. Er zijn er die het jullie kwalijk neemt.

Vandaag een kort alarm, van 12:15 tot 12:30
Een mede student, Arie van der Linden, schrijft aan de Lindenstrasse:

14 Januari ‘44

Amsterdam

Beste Knapen

Ik ben inderdaad, zooals in één van jullie brieven stond, door grote bedrijvigheid niet tot schrijven gekomen, maar thans zal ik mijn nalatigheid herstellen.

In de eerste plaats, zooals je ziet ben ik weer in Holland, en John en Dick met mij. Dick is al een paar maanden hier met ziekteverlof, welke tijd ik in Waldshut hem heb vervangen, daarbij ik echter zo’n stront kreeg en tenslotte voor saboteur uitgemaakt werd, dat ik de overall maar aangetrokken heb en mij onder de cementzakken geplaatst heb, waarbij ik intussen de vurige gewenschte rust vond, al kan ik ’s avonds van moeheid niet meer op m’n gat zitten.

John en ik wisten echter met Kerstmis na eindeloos gelul met verlof te gaan. Hij, John, is geopereerd. Over 2 mnd gaat z’n blinde darm eraan. Dit was een naburig abces n.l. Hij is zeker 3 mnd onder dak.

Ik zelf vond ook een oplossing en treed morgen in dienst als scheikundige op een research laboratorium. Ik heb ge ... ijnd maar daarover later meer.

Uit jullie brieven spreekt de vraag hoe ze hier leven. Een vraag die onder de hedendaagsche omstandigheden niet goed is te beantwoorden. In het kort – niet zoals jullie denken. Zo af en toe komt er eens eentje lucht happen op het huis. Verder zo zedig als maar mogelijk is het aardse bestaan zien te rekken. Koffiehuis wordt niet meer bezocht. Ook reizen doet men niet meer. Bioscopen worden niet slechts om principiële redenen vermeden.

Ik heb de zaak van 2 zijden bezien, maar breek je hoofd niet over de vraag of jullie indertijd goed gehandeld hebt. Er zijn er die het jullie kwalijk neemt, in het bijzonder het streven naar “hogerop” is onbegrijpelijk voor hen maar ze kennen niet de 11 uurige werkdag en de “lagerprut”. Ze vervelen zich gruwelijk en werken maar zo’n keertje, maar begrijpelijk is dan ook dat het hun onaangenaam treft te lezen dat jullie de geneugten van het theater zo rijkelijk geniet. Bijzonder lullig vonden ze een knaap die om z’n smoking gevraagd heeft. Ik geloof niet dat het een van jullie geweest is.

Tja – er is een groot verschil tussen de gaanders en de blijvers maar volgens mij zullen jullie later als alles goed en wel achter de rug is blij zijn gegaan te zijn al is je leven nu rot. Bij de “burgers” zijn er geen die jullie iets kwalijk nemen en de principiële studenten hennen vaak hun verantwoordelijkheid niet waarbij komt dat ze achteraf makkelijk praten hebben.

Jaap is zoals ik het nu zie per vergissing ondergedoken maar dat was niet nodig. ƒ10,- V.zl. is n.l. niet “ingeschreven”. Hij houdt zich wel gedeisd natuurlijk. Waldshut ligt voor mij dus in het verleden. Indertijd heb ik me “vrijwillig” laten bemiddelen omdat ik daar een uitkomst hoopte. Die was er niet zonder mijn “Arbeitskamaraden” in moeilijkheden of erger te brengen. Ik heb daarom een plaatsvervanger gesteld en blijf verder hier. Al is de zaak niet zo eenvoudig dit is toch het schema van mijn toestanden al heeft deze, laten we zeggen, mislukte poging mij een half jaar gekost. Ik heb twee voordelen.

1^e de ervaring en 2^e wat belangrijker is, ik ben niet meer aan de universiteit (waar ik niet weg mocht) verbonden. Ik ben er kort voor kerstmis geweest. Je kotst als je de troep ziet, vooral aan onze faculteit. Dat het 3^e gesteld doel niet mocht gelukken – enfin ’t was misschien nauwelijks de moeite geweest. Eenmaal over de Rijn ben je er ook nog niet en zit je weer in een kamp als je niet over relaties beschikt.

Achteraf zal misschien dat wat ik nu heb nog wel beter blijken. Wie weet? Ik werk bij Jansen op het Instituut voor Volksvoeding.

Die St Nicolaaspaketten was weer een jofel idee van de heren. Het heeft ook John en mij weer even sterk getroffen als indertijd in het veldleger. Er zijn een paar o.a. Ben en Hessel, die niet daaraan hebben willen meewerken. Ben schrijft bijzonder principieel te zijn. Van Hessel kreeg ik hierover een brief. Hij stond op het standpunt dat de “bonloozen” eerder een extraatje moeten hebben, maar had generlei rancuneuze gevoelens.

Ik ga eindigen en wensch jullie sterkte, speciaal op de bijzonder moeilijke ogenblikken die de oorlog jullie brengt. Ik ben pessimist maar zoo erg lang hoeft het niet meer te duren. En als jullie met verlof mocht komen, ik ben ’s avonds altijd bij m’m ouders thuis Amsteldijk 87 schuin tegenover Neruis waarheen zij evacueerden. Ik hoop van harte jullie spoedig eens op de stoep te zien staan. Er valt zo veel te praten en de Vivat kring is de Vivat kring gebleven, waar men heerlijk koffiet en gezellig smoest. Hou je haaks

Witte Muizen

Arie

A.C. van der Linden

P.S. Adres afzender is verouderd. Ik heb nog geen verhuisvergunning en zal die wel niet krijgen ook.