Dr. G. de Bruin
Utrecht 25 November 1943
Maliebaan 127
Telefoon No. 21063 (K3400)
Postgiro 79698
Mijn beste Oswald.
Zooals je wel zult kunnen
begrijpen leven wij hier thans weer in een periode van angstige spanning. De
twee bombardementen op Berlijn op 22 en 23 j.l. zitten ons natuurlijk danig
dwars en we zien met ongeduld bericht van later datum van je tegemoet dat
echter nog vele dagen op zich zal laten wachten. Dit zijn altijd ellendige
dagen, al maken we elkaar wijs dat het natuurlijk wel in orde is en dat ten
slotte de kans maar miniem is enz. enz., maar in ons hart zitten we allen in de
rats. Enfin, het is niet anders en we zullen maar weer gelaten afwachten tot we
weer, naar we hopen geruststellend, bericht krijgen. Wat ons eigenlijk het
meest dwars zit is dat we weten dat je ’s avonds dikwijls Berlijn in trekt naar
concerten en aangezien de krant mededeelt dat de aanvallen in de avond plaats
vinden vrezen we nu nog dat je toen midden in de stad zat met al het verhoogde
risico daaraan verbonden. Ik zou je daarom in overweging willen geven deze
uitstapjes in de winter zoveel mogelijk te beperken. Best begrijp ik dat je
afleiding zoekt in de mooie kunstuitvoeringen dien je in Berlijn kunt bijwonen
maar in dit geval vind ik het risico bij avonden duisternis wel te groot. Dit
maakt vooral Mams (en mij trouwens in de weeromstuit ook) angstig en als er dan
weer wat gebeurd is, wordt natuurlijk direct het ergste gevreesd. Zou je ter
wille van de gemoedsrust hier des winters bij duisternis zoo min mogelijk
Berlijn willen intrekken? Ik weet wel, een ongeluk kan je ten slotte overal
treffen, maar ik geloof toch dat je bij het Lager minder gevaar loopt dan in
het midden van de stad. Trouwens, er zullen toch wel Zaterdagmiddag ook wel
uitvoeringen zijn, waar je dan overdag naar toe zoud kunnen gaan. Enfin, ik
schrijf dit nu maar, gedreven door een onrustig hart, en gedeeltelijk ontstaan
uit eigen overwegingen, maar verder mobiel gemaakt door de angst van de proeven,
en je zult wel begrijpen dat, als we weer bericht hebben over een dag of tien (zoo
vreeslijk lang zal het wel duren minstens) er een pak van mijn hart zal vallen.
Ziezoo, en nu genoeg hierover.
Veel nieuws is hier niet, alleen zo
het gewone gangetje. Je zult wel reeds weten dat onze apotheker Grimm weer bij
ons weg is. Dat was een keurige man en het spijt ons dat hij wegging. Maar we
hebben nu weer een nieuwe inkwartiering, weer een apotheker, ditmaal zelfs een
Oberapotheker genaamd Bokatschek, een naam die een beetje naar Tsjechisch
zweemt. Ook een fatsoenlijk man, rustig wat zijn persoon betreft, maar
verschrikkelijk luidruchtig met zijn radio, die hij door het hele huis laat
schallen tot wanhoop van Lily. Verder speelt hij piano, ook al op dezelfde
luidruchtige wijze zoodat het twee deuren verder te horen is en ik mijn hart
vasthoud voor mijn mooie Bechstein.
Leuk dat je de kieken van Petertje
hebt gekregen. Ja, op een druilerige Augustusavond na het eten en toen het
eigenlijk al veel te donker was, heb ik het geval gekiekt en ze zijn ondanks
alles vrij goed geworden. Het was om Petertje begonnen maar de foto van Mams
was voor mij het grootste succes. Mams is moeilijk te fotograferen maar hier
had zij er zelf geen erg in, zoo was ze vervuld van dat kleine mormeltje.
Uit wat je over het tekenen
schrijft maak ik op dat er weer zeer weinig evenwichtigheid heerscht onder
jullie daar. Wel erg jammer, maar niets aan te doen. Enfin, je hebt indertijd
mijn mening over die affaire gekregen. Ik ben nog steeds van dezelfde opinie, maar
ik begrijp, dat wanneer het om enkele afwijkende meningen gaat, je daar zeker
rekening mede kunt houden. Overigens zie ik niets van komen; mogelijk is het
maar maatschappelijk …
Prettig dat je nu wat meer
afwisselend en interessanter werk hebt gekregen. Je schrijft hoofdzakelijk
physisch maar zeer leerzaam; ik maak daaruit op dat het toch enigszins in de
chemische richting blijft, of vergis ik mij daarin. … igen is … phisica zeker
ook interessant en het kan nooit geen kwaad wat meer van dat zustervak te leren dan
je op de universiteit doet.
Ja, de universiteit, daar zeg je
zoiets. Wanneer zul je je daar weer aan kunnen wijden? Het kan nog wel eens
lang duren; je schrijft altijd wel: tot spoedig maar ik geloof dat je daar zelf
ook weinig fiducie in hebt.
Ziezo mijn blaadje is weer vol. Nogmaals,
stel je niet meer bloot aan gevaar dan onvermijdelijk is; we moeten ons in deze
tijd veel ontzeggen en dat valt wel een hand, maar de tijden zijn nu eenmaal
niet anders. Houd je verder maar goed, houdt goeden moet, wij hier trachten dat
ook te doen.
Een poot van je
Vader.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten