Utrecht 19 Oct. ‘43
Beste Oswald,
’t Had in m’n bedoeling gelegen
je al veel eerder te schrijven, maar je weet net hoe dat gaat. Op ’t ogenblik
leef ik weer als in een droom, maar daar over direct. M’n afreis naar Holland
is nog vlug verlopen. Van 22 Juli tot 15 Aug. heb ik weliswaar moeten wachten,
maar als zoo’n zaak eenmaal administratief voor elkaar is, gaat ’t werkelijk
vlot. ’t Geen niet wil zeggen dat alles goed voor elkaar was. Onze pas was 10
dagen geldig, hij was achter 9 dagen
verlopen, zoodat ik Vrijdags nog werkte en van niets wist en Zondag al in de
trein zat.
’t Was, je kan ’t je voorstellen,
een waar feest om thuis te komen. Maar die 1ste week heb ik al direct heel wat
soesah gehad. Er lag al een brief v/d arbeidsbeurs op me te wachten; ik moest
er wel naar toe, want anders zou ik geen distributiebescheiden krijgen. We
zouden, hoorde ik daar, weer onmiddellijk gekeurd worden om in een “Rüstungsbetrieb” worden te werk
gesteld, want studenten hadden geen recht op kantoorbaantjes. Nu zal ik in
Duitschland afgekeurd en hier goedgekeurd (op die beurs was een dokter , die
waarschijnlijk in Ommen gekeurd heeft!) worden, dat was me toch bar. Hij kon
natuurlijk niets vinden en stuurde me naar de specialist, nu dat was één v/d
weinige geschikte menschen, die ik in die dagen ontmoette. Hoewel die me wel
steun beloofde in m’n strijd zat ik met dat al reeds een week zonder bonnen,
want eerst moest een z.g.n. terugkeerrapport getekend worden en dit kreeg ik
pas, als ik gekeurd zou zijn en dit was weer uitgesteld door de herkeuring, die
weer enige dagen in beslag zou nemen. Ik heb dan ook niet afgewacht, ben naar
v. Vuuren gegaan om raad , zoodat ik alsnog getekend heb, toen was ik ineens
overal vanaf. De meeste menschen vinden dat in mijn omstandigheden niet erg. Ik
heb trouwens een epistel uit Duitschland meegenomen, dat hier veel gelezen
wordt. Misschien dat jij niet zoo iets in je bezit hebt, daarom laat ik even de
tekst volgen. Na de aanhef staat er dit:
“Wir bedauern Ihren mitteilen zu müssen, daß Ihre bisherigen Leistung den
gestellten Anforderungen absolut nicht entsprechen. Sie sind wiederholt auf Ihre
Pflichten aufmerksam gemacht worden, leider haben Sie es nicht für nötig
befunden, sich in unser Arbeitprogramm Ihrer Vorbildung gemäß einzuschalten.
Mit sofortiger Wirkung wird Ihr Studentenlohn von RM 0,60 auf RM 0,54 gesetzt.
Desgleichen machen wir Sie darauf aufmerksam, daß Sie den zuständigen
polizeilichen Dieststellen zur Bestrafung gemeldet werden, falls keine Besserung
in Ihrer Arbiets leistung eintritt.“
Commentaar overbodig vind ik.
Bijvoet heeft het direct overgeschreven, maar hij wou me toch niet hebben. Kögl
wel. Als B. nu de rest maar kwijtscheldt, vind ik ´t allang goed. Zoo heb ik
enkele weken gewerkt bij Kögl en daar treft ons de tijding, dat we binnen een
week ons huis moeten verlaten. Je kan je voorstellen hoe onze stemming is of
liever was, want je moet je kop ophouden.
‘t Is nu eenvoudig zoo: je leeft
niet meer, maar je wordt geleefd! Waar we belanden is ons een raadsel, als we
niet bij iemand kunnen intrekken, worden we buiten de stad gebracht en daar
voelen we nog minder voor. En zoo beleef je steeds wat anders: vanmiddag heb ik
m’n radio ingeleverd, ’t Kon net nog; doe je ’t niet en wordt je gesnapt, dan
kost ‘t je ‘t meubilair, gevangenisstraf en een boete en dat heb ik er niet
voor over. Hoe gaat het met jou, anders? Je zult ook wel zeer naar Holland
verlangen. Ik voor mij heb steeds een hart hoofd gehad in een spoedige vrede;
maar ik zou ditmaal graag ongelijk willen hebben!
Uit Küstrin kreeg ik ook vandaag
een brief. Er zijn er daar al 3 ‘m gesmeerd. Één is in Emmerik gevat; de
anderen zijn misschien gelukkiger.
Ik heb nog niet over Utrechtsche
dingen geschreven, waarvan ik weet dat ze je wel zullen interesseren, zooals
studie- en muziek-nieuws (is er trouwens niet veel hoor!), maar laat ik dat dan
maar de volgende keer doen, ik zal je niet zoo lang laten wachten en ik hoop
omgekeerd op spoedig antwoord. Schrijf me voorlopig maar aan Kruissink’s adres:
J.P. Thijssenlaan 11, dan vind ik
’t daar wel.
Ik wensch je ’t beste, groet je
hartelijk en hoop je weer zeer spoedig hier te zien.
Je vriend Henk
(Waarschijnlijk Henk Huizinga)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten