Maandag middag Berlijn – 29 Nov ‘43
21
Lieve Paps Mams en Lily
Eindelijk kan ik jullie weer
eens een rustige brief schrijven. Het was mijn plan dit Zaterdag of Zondag te
doen maar daar is niets van gekomen, ik was nog was al te veel onder den indruk
van het bombardement. Niet zo zeer van het bombardement zelf, maar meer van de
ellende die daaruit voortgevloeid is Vooral het geval van Evert Hissink (een
jaargenoot van me, die ik vrij goed ken, Lily kent hem ook wel). Ik weet niet
of het in Holland al bekend is, wees in ieder geval voorzichtig met
uitlatingen, voor het geval de ouders nog niet op de hoogte gesteld zijn. Het
is vrijwel zeker dat hij onder het puin bedolven is. Drie studenten die dienst
hadden zaten in een kelder (Maandag avond), en één van hen wilde nog even zijn
papieren gaan halen. Een paar seconden nadat hij weg was viel een bom in, de
kelder is ingedrukt, de machines van vier verdiepingen liggen er in. Van
opruimen is dus voorlopig geen sprake. De ene overlevende vertelde dat hij
Evert Hissink en nog een jongen van 17 jaar uit Nijmegen (Frits Korrwinkel) achter
heeft gelaten in de kelder (met nog 50 anderen, Fransen en Russen). Jullie
begrijpt dat ik erg onder de indruk was toen ik dit Zaterdag hoorde. Ik geloof
dat dit de enige slachtoffers zijn onder de studenten, behalve dan dat er velen
hun spullen kwijt zijn omdat hun lager verbrand is, maar dat is minder erg. Ik
ben nog niet in de stad geweest na het bombardement, maar het is wel zo dat de
meeste jongens danig onder den indruk zijn als ze er geweest zijn.
Maandag avond
Ziezo, dat is over hetgeen we
hier meemaken, en waarvan ik de indirecte gevolgen zeer somber inzie. Hier
wordt op het ogenblijk een horde bezitlozen geschapen, die zeer groot is, en
die de moraal in het algemeen wel zeer zal doen dalen. Bij ons in de buurt is
alles betrekkelijk rustig geweest, en we hebben eigenlijk niets meegemaakt. We
hebben de avond in de schuilkelder doorgebracht, en we zijn van de schrik
blikjes gaan openen, en lekkere dingen gaan koken en bakken. Gisteren avond
b.v. heb ik pannekoeken gebakken, voor het eerst van mijn leven overigens.
Eerst wilde het natuurlijk niet, met dat gemengde meel, maar tenslotte lukte
het toch wel. Verder heb ik wat blikjes gecondenseerde melk opgesnoept, een
blikje Caramella of zoiets was voorzien van het opschrift “Uw kinderen zullen
er van smullen” (daarom heeft Mams het natuurlijk gestuurd) en dit opschrift
bevatte veel waarheid, hoor Mams!
Ik ben benieuwd hoelang jullie in
de onzekerheid zitten over ons lot, schrijf maar eens welke berichten je het
eerst bereiken. Jullie moeten zo maar eens een paar adressen opbellen van de
lijststudenten die je van Mijnheer de M.K. gekregen hebt, er zijn soms mensen
die op snelle wijze bericht naar huis zenden, en kunnen jullie daaruit afleiden
hoe het met mij is. De brieven zullen er wel erg lang over doen denk ik, alleen
al om Berlijn uit te komen zal wel een paar dagen kosten.
Steeds ben ik maar bang dat er een
pakketje op één van de stations is afgebrand, dat zou heel erg zijn. Dit kon
ook wel het geval zijn met het pakketje dat zoek geraakt is op weg naar jullie.
Door de consternatie van de vorige
week heb ik geloof ik vergeten behoorlijk te bedanken voor het pakket van 2
Nov. Willen jullie bedanken voor de bouillionblokjes van Mevr. de Groot. Van
dit spul kun je nooit te veel hebben, en vooral als je weer eens een ander merk
krijgt smaakt het weer wat lekker.
De bruine bonen begin ik nu pas
goed te waarderen, omdat ik ze kan koken als ik wil, en niet bang hoef te zijn
dat de hospita opmerkingen maakt en afgemeten is. Ze smaken verrukkelijk, ik
eet ze met suiker (bij gebrek aan stroop en spek!)
Ik ben tot de onaangename
ontdekking gekomen dat ik wat ondergoed kwijt geraakt ben, waarschijnlijk in de
was, ik heb die niet altijd geteld zie je. Dat zal ik nu in het vervolg wel
doen, maar het is helaas te laat. Mijn wollen ondergoed was ik nu zelf, dat is
beter ook, dan slijt het niet zo erg.
Nu lieverds, ik besluit maar weer,
en ik hoop dat jullie niet veel meer in angst hoeft te zitten. De brief is wat
erg verdeeld wat stemming betreft, aan het begin en het eind, maar dat
begrijpen jullie hopelijk wel.
Tot
schrijvens,
Oswald
Geen opmerkingen:
Een reactie posten