Dinsdag morgen 24-8-43. Er hangt op het ogenblik een lucht zoals op mams verjaardag een paar jaar geleden.

Vervolg van de 22e

Dinsdag morgen 24-8-43

Het is eigenlijk een schande, maar ook deze brief heb ik niet rustig afgeschreven. Zondagavond ben ik naar een concert geweest (alweer!) en gisterenavond zou ik weer eens ijverig aan het schrijven gaan. Maar daar krijg ik me, vlak voor vijf, nog twee kaarten aangeboden voor de opera, en wel voor “Die Entfürung aus dem Serail” van Mozart. Nu moeten jullie weten dat je voor de opera bijna geen kaarten kunt krijgen, of je moet zondag morgen om 6 uur in de rij gaan staan. Dat heb ik er nog nooit voor over gehad. De voorstelling begon om 7 uur, er was dus geen tijd te verliezen. De eerste de beste collega-student die ik zag toen ik uit de fabriek kwam ging mee, en zo hebben we een plezierige avond gehad. Gelukkig waren we weer vroeg thuis, om tien uur, want vannacht was het weer erg onrustig. Er hangt op het ogenblik een lucht zoals op mams verjaardag een paar jaar geleden. (red:14 mei 1940) Het is verder mooi weer de laatste tijd en dat maakt zoveel goed. We merken anders ’s morgen al goed dat de dagen korten, en dat is geen prettige gewaarwording. ’s Avonds is het ook al zo vroeg donker, maar dat komt ons wel ten goede, dan gaan we wat vroeger naar bed.

Sinds het begin van deze brief, is de “lange” brief van mans ook aangekomen, erg gezellig. Op het ogenblik kan ik hem niet nalezen, antwoord kan dus pas later. Ik hoop dat deze brief jullie snel bereikt, dan hebben jullie weer een paar dagen rust, want ik heb het idee dat jullie je ongerust maken, en dat is toch niet nodig. Ik woon practisch buiten de stad, en wat me daar gebeurt kan me ook in Utrecht gebeuren, dat is allemaal maar toeval. Van Grandpère heb ik ook weer een brief gekregen, naar het oude adres, maar gelukkig hebben mijn vrienden hem bewaard. Hij maakt zich ongerust over me, omdat ik in Berlijn zit. Nu ik hoor dat Mams slechte berichten door krijgt, zal ik deze laatste brief van hem proberen door te sturen met deze zelfde gelegenheid. Ik ben blij dat hij in de bergen zit, aan de brief merk je al dat hij wat opgekikkerd is, en dat kan geen kwaad. Over dat verlof schrijf ik maar niet meer naar hem, ten minste niet dat het pas in mei valt, en dat het dan nog de vraag is of ik naar Frankrijk mag.

Iets anders is, dat ik er op het ogenblik voor voel, als de oorlog afgelopen is, eerst naar Grandpère te gaan, en van daar pas naar huis. Het zal van de omstandigheden afhangen of het verstandig is of niet. Schrijf eens hoe jullie er over denken.

Wat een strop voor Grietje Brink, die loopt nu natuurlijk met een witte jas waar de knopen rechts zitten! De ruil kan voor haar haast niet slecht zijn, deze witte jas loopt tenminste op zijn laatste benen. Betuig haar in ieder geval mijn medeleven, in verband met het verlies van haar witte jas, en doe haar de groeten. Doen jullie ook de groeten terug aan Anneke Tjebbes, die zo vriendelijk was me door één van jullie te laten groeten.

De aangetekende brieven doen er kennelijk nog steeds korter over dan de niet aangetekenden, maar de briefkaarten gaan toch ook snel. Ik zal vandaag maar direct over de post een kaartje sturen dat ik het goed maak, want over vannacht zullen wel de wildste geruchten de ronde gaan doen. Aan de lucht te zien is daar aanleiding genoeg voor. Ik weet op het ogenblik niet wat te schrijven, dus zal ik maar even stoppen, het vervolg komt wel.

Dinsdag avond.

Over het dorpje Wartena, waar Barend in praktijk was, heb ik iets gehoord over studenten die gezocht werden, en die ten slotte gevonden werden. Ik hoop dat het verhaal zoals het hier verteld is niet waar is. Van Barend hoor ik nog steeds niets in jullie berichten. Ik heb zijn moeder een brief geschreven.

Gisteren ben ik op een onbewaakt ogenblik op een balans gaan staan, en ziedaar, ik ben aangekomen! Ik weeg nu zestig kg, zoveel heb ik de laatste jaren niet gewogen. Nu maar hopen dat de balans goed was!

Nou lieverds, ik maak maar weer een eind aan de brief, het slot is toch weer knoeien geworden, maar de bedoeling was toch goed. Wees maar niet ongerust, het valt hier tenminste nogal mee, volgens de mensen die vannacht het ergste meemaakten.

Veel liefs

Oswald