Hirschgarten 18 juni 43 Dann schreiben sie das Falch!

Berlin  Hirschgarten 18 juni 43

XIV

Lieve Lily

Ik hoop niet dat je naar houtgas gaat ruiken, zus van de autobus. Met al die Fransche lessen zal het wel mee vallen.

Vandaag heb ik weer eens drie brieven tegelijk gekregen, van Mams (aangetekend) van 11 juni, van Maarten van 4 juni, en van Co Broeder. Het is jammer dat al die brieven tegelijk komen, iedere dag wat zou veel aangenamer zijn. Ik heb nog steeds geen uitsluitsel over mijn kamer, dat komt nu weer maandag. Het is dus afwachten. Vannacht heb ik een onprettige ontmoeting gehad met ongedierte dat ik niet thuis kon brengen. Toen midden in de nacht plotseling het licht op ging liep er een vies plat beest over mijn arm. Vermoedelijk een wandluis. Ik wil dus graag op kamers. Heeft Elsbeth geen familie in Berlijn? Dat mams maar niets schrijft?

Nu zal ik eerst maar eens antwoorden op je brief. Blikjes heb ik alleen voor de inhoud nodig. Er komen hier pakketten vol met erwten en zo aan, Mams moet maar met v G e L gemaakt sturen, dat gaat wel goed. We krijgen wel kaas zo nu en dan hoor, al is het niet veel, en soms wat quark. Utrecht is altijd een asyl geweest hoor!

Over mijn bijen nog steeds geen ander nieuws dan dat ze op de acacia geen honing gehaald hebben. Ik wordt hier aardig om de tuin geleid met mijn bijen, gisteren kreeg ik van Bod Bleker (Groningen) een boterham met honing aangeboden, onder algemene hilariteit, dat begrijp je. Het enige wat ik tot nu toe gepresteerd heb, is wat kunsthoning. Bob kreeg een jampotje vol gestuurd. Jan is morgen jarig, we gaan zijn verjaardag natuurlijk vieren in de stad. Fred de Rooy ken ik niet, nooit van gehoord hier in het lager, niemand kent hem. Wat je vertelt van de Miliï verwondert me. Maarten schreef dat de photo’s van Petertje prachtig waren, gelukkig maar, want die heb ik met het toestel van oom Albert gemaakt heb zijn allemaal mislukt. En dan zouden jullie denken dat ik niet photograferen kan.
     19-6-43

Het is een ramp dat ik nooit eens een brief achter elkaar af schrijven kan. Gisteren avond stelde iemand voor wat te gaan wandelen, en het was al half tien, zonder dat ik het lager verlaten had.

Mijn snor Lily, is zo prachtig, daar heb je geen idee van, echt een mooie eersteklas snor. Er komt van voren al een scheiding in. Ik laat hem groeien tot ik er puntjes aan kan draaien, en dan kom ik zo thuis!

Voor ik het vergeet: wil mams me ook nog een colbertjas sturen, een bruin katoenen ding, dat vorig jaar met de blauwe broek droeg? Anders heb ik weinig aan de bruine broek die ze gestuurd heeft, Bruin is anders een gevaarlijke kleur hier, want met mijn naam hebben ze hier heel wat moeite, ik laat me maar Braun noemen. Een mooi geval maakte hier een jongen mee, die, ik ben de echte naam vergeten, zo ongeveer Boender heette. Zo iemand heet hier natuurlijk Boo-en-der. Toen hij zei, neen, Boender, werd de man achter het loket boos, en schreeuwde: “Dann schreiben sie das Falch, hier steht Boo-en-der!”. Waarop algemene hilariteit onder de Hollanders voor het loket, zodat de man ten slotte uit woede het loket sloot.

Gelijk met deze brief gaat weer een briefkaart naar Grandpère, ik zal hem aantekenen. Ik heb van Grandpère nog geen bericht.

Het is jammer Lily, dat deze brief, die ik voor jou speciaal bedoeld was, een beetje algemeen is geworden. Speciaal als je drie dagen over een brief doet, verandert je stemming, en je mededelingsdrang wat. Op het ogenblik weet ik b.v. echt niet meer wat te schrijven, ik kan alleen nog aandringen op voedsel dat houdbaar is en gedroogde spullen.

Een zoen voor allem jullie samen

Oswald

P.S. Vanmiddag 19-6-43 brief van Tante Anna ontvangen, waarvoor hartelijk dank, en de groeten terug. Maar Tante leest zeker mijn brieven ook wel, verwacht ik, zodat ik niet speciaal hoef terug te schrijven?

Oswald