X
Lieve Paps, Mams en Lily
Behalve dan de toezegging
kantoorwerk te krijgen, waarover ik al schreef, is er geen nieuws. Ik heb
gisteren jullie brief van 20 mei ontvangen, ik ben één van de eersten die
bericht heeft, en ik ben dan ook erg blij met deze brief. Ik hoop dat er meer
volgen. Veel nieuws stond er niet in, dat komt nog wel in de volgende brieven
hoop ik.
Achteraf bedenk ik, dat ik
vergeten heb Paps te vragen, of hij niet via Kögl iets kan doen. Maar dat zal
nu wel te laat zijn. Uit de rede van de Rijkscommissaris krijg ik de indruk,
dat er wel iets te doen valt aan mijn positie, maar het duurt in ieder geval
maanden, en dan is het nog de vraag of ze me zullen loslaten. Over dat loslaten
voor een ander bedrijf, ga ik morgen nog eens praten met een nieuwe, tot dus
ver onbekende autoriteit, die de belangen van de buitenlanders behartigt. Ik
ben nu al weer zo gewend aan mijn werk, dat ik bang ben voor de eentonigheid
van het kantoorwerk, dat bovendien een uur langer per dag duurt. Ik ben nu om
half drie vrij, en dat is erg prettig. Laat ik maar eens vertellen hoe ik b.v.
gisteren geleefd heb. Dan is de brief net vol.
Vijf uur gaat een gedeelde
wekker af. Ik rek me uit en zet de wekker een uur terug, voor de volgende
klanten. Dan eet ik twee dunne boterhammen, en maak onderwijl mijn bed op. Dan
trek ik mijn broek aan, en ik ga me wassen. Dan aankleden, en om vijf vòòr half
zes sta ik op de tram te wachten met één collega. Vlak vòòr de tram vertrekt
stormt er nog een troep Tsjechen uit het lager, en dan trammen we in een tram
met louter buitenlanders in 20 min. naar de fabriek. Werken tot kwart voor
negen. Dan eet ik vier boterhammen, (met quark) en dan maar weer werken. Om
kwart voor twaalf krijg ik in de kantine een groot bord met eten, dat iedere
dag varieert, en meestal zéér smakelijk is. Dan maar weer werken tot half drie.
Een kwartier vòòr de tijd begin ik me al te wassen, voor zover het vuil er
tenminste af wil. Echter werkmanshanden worden niet meer schoon. Even voor half
drie sta ik te wachten op de klok, en dan af stempelen en gauw weg. Buiten loop
ik een kwartiertje, koop onderweg een “l’Echo de Nancy” (Franstalige krant red.) en eet dan in mijn stamkroeg, bij het
genot van een glaasje bier en een pijpje, tweemaal stamppot of liever, “schotel
van de dag”. Meestal is dit aardappelen met spinazie (of zuurkool) en sous.
Zonder bon. Dit grapje kost anderhalve mark. Nu ga ik naar het lager, met de
tram, 20 min. Één halte vroeger dan gewoon stap ik uit doe inkoopen, groenten,
aardappels, brood enz. enz. daarna schillen en kooken. (Ik heb weer even
moeilijkheden met de oude spelling). Gisteren was dit zuurkool, met aardappels,
en een halve liter havermoutse pap toe! Veel suiker natuurlijk.
Na het eten een eindje wandelen,
pijpje roken, en beetje praten met collega’s en Franschen uit het kamp en om
half tien naar bed. Deze dagindeling is heerlijk, en ik zie wel aankomen dat
ik, als ik op kantoor zit, niet meer zoveel kan eten. Misschien komen dan de
pakketten los, dat scheelt natuurlijk veel. Stuur vooral de tabak, en ook de
sigaretten uit mijn kist, want met tabak kun je hier alles doen. Maar niet
teveel tegelijk.
Ik ben benieuwd of de belofte van
kantoorwerk, gestand gehouden zal worden. Beloften zijn hier echter niet veel
waard. Men verschuilt zich achter anderen, als men iets niet doen wil.
Deze brief is weer in een haastig
tempo geschreven, hij moet weg, anders zitten jullie zonder bericht. Een half
uur is te weinig voor een brief van twee kantjes. Doe de groeten aan allen die
ik ken, b.v. aan Nauta, die wel eens zal komen, en aan Barend(?), Spruit, enz.
enz. En vergeet tante Anna niet, al zet ik haar niet altijd bij het opschrift.
Ik ben verder gezond als nooit tevoren, en ik slaap als een roos. Ik heb alleen
wat lang na het werk nog het geruis van de machines in mijn oren, maar dat is niet zeer erg. Ik heb vast
wat vergeten te schrijven, maar dan stuur ik nog wel een kaart.
Een zoen voor
allemaal,
Oswald
Geen opmerkingen:
Een reactie posten