Donderdag 18 Januari 1945. Oos : Vanavond Jan Egberts weer op bezoek. Hij is ook onder den indruk van het Russ. offensief.

18 Januari

Brief naar huis afgemaakt. Nieuwe begonnen die ik meegeven wil. Hans komt in zijn werkkleding op het lab, en in het eerst herkende ik hem niet eens, met zijn pet op. Die Hans heeft het niet best, maar hij slaat zich er prachtig doorheen. Mijn brief krijg ik niet af.

Wehrmachts bericht is vandaag het onderwerp van gesprek. De Russen trekken op met een enorme snelheid. In de V.B. van vanmorgen wordt gesproken van een front van 150 km diepte. Er is nog geen offensief van de Russen met een dergelijke snelheid begonnen. Het is duidelijk dat de voorste stellingen volledig overhoop gelopen zijn. Ver naar achteren proberen de reserves en de volksstorm een nieuw front op te bouwen.

Vanavond Jan Egberts weer op bezoek. Hij is ook onder den indruk van het Russ. offensief. Wie is dat eigenlijk niet? Het gaat wel te hard, en aan de verkeerde kant.

Voor het eerst sinds we hier in Berlijn zijn, kwam er alarm op een ogenblik dat vele mensen het wensten: n.l. om 5 uur ’s morgens. Jan stond net op het punt te vertrekken. Mij kostte het helaas een heel uur slaap.

Jan : 

Donderdag 18 Januari 1945.

…

Vanmiddag was het weer een mijlpaal in mij AEG bestaan bereikt: de 5000^e defobepaling. Ik had een speech verwacht, en een lintje plus een enveloppe met inhoud, maar niets daarvan.

De Russen hebben ineens zoo’n enorme opschuif genomen, dat het Oostfront nu het eerst in het legerbericht genoemd wordt. Het ziet er naar uit dat ze, nu het den Amerikanen niet gelukt is, een doorbraak in het Westen klaar te krijgen, zelf het initiatief in handen willen nemen.

18 Januari 1945. Aus dem Führerhaubtquartier.

Woensdag 17 Januari 1945. Oos : Geschrokken van het Russisch offensief. Honderd km in een paar dagen, dat is verschrikkelijk.

Woensdag 17 Januari.

Vanmorgen verslapen. Jan is vroeger weggegaan, hij moest om 6 uur op de fabriek zijn, en nu heeft hij vergeten de wekker te verzetten. Gelukkig nog net op tijd. Springertje zal wel boos zijn dat ze weer in de kou heeft staan wachten.

Wéér moeten werken, een hele dag lang aan grafiekjes geknoeid voor de baas (Nowak). Niet eens tijd gehad naar huis te schrijven. Geschrokken van het Russisch offensief. Honderd km in een paar dagen, dat is verschrikkelijk.

Zoals gewoonlijk na een stammetje in een rest., thuis nog wat gekookt. Voor twee dagen. En dan in stalleren we ons (Amberg gaat weg!), ik ga rechts en Jan links van de kachel zitten, ieder met de beentjes op een klapstoeltje. Dan een pijp in de mond, en “la terre” in mijn handen. Vaak komt dan nog iemand van boven ons storen (Frederikse b.v. !) We genieten echt in het volle besef dat het niet lang meer zal duren, en dat ze het thuis verdraaid slecht hebben.

Amberg is vanavond weer naar een kroegje, “omdat hij dorst heeft” zoals hij dan zegt. Water drinken is niet mogelijk, en dus moet hij dan wel naar de kroeg.

Vanmiddag heb ik me weer geërgerd aan Helga en consorten, die het bestaan om met z’n vieren, ieder een bord goede soep te laten staan. En dan te bedenken dat een groot deel van de mensheid naar een dergelijke soep snakt, en dat hier in Berlijn zelfs, de lagers met lager-eten een dergelijke soep als volledige maaltijd durven voor te zetten. Vermoedelijk zullen er voor Helga nog wel andere tijden komen.

17 Januari 1945. In den besetzten Westgebieten Sklavenbataillonen gebildet

De propaganda draait de zaken weer eens som. Burgers uit bezette gebieden inzetten als slavenarbeiders is iets dat de Duitsers op grote schaal deden, niet de geallieerden.

Een ding wordt dus wel toegegeven: in het westen zijn delen van Duitsland door de geallieerden ingenomen.

17 Januari 1945. Aus den Führerhaubtquartier

Dinsdag 16 Januari 1945. Oos : ’s Avonds wéér alarm. Na de “Vorentwarnung” begonnen ze pas goed te schieten.

Alarm nr 184 van 11:40 tot 12:15

Alarm nr 185 van 21:30 tot 22:30

Dinsdag

Voel me een beetje verneukt. Werk gekregen, tekeningen maken voor Schröder. Eigenlijk moest Fr. Heik het doen, maar die heeft een cursus eerste hulp of zoiets, verplicht v.d. B.D.M. Daarom moet ik er voor opdraaien. Alarm, maar er gebeurt niets. Het is akelig koud, er hangt een mist en het vriest aardig. ’s Middags klaart het op. ’s Avonds wéér alarm. Na de “Vorentwarnung” begonnen ze pas goed te schieten, en na het signaal “veilig” is er nog een hevig gedonder van detonnaties. 

Jan : 

Dinsdag 16 Januari 1945.

Wat is het toch een onchristelijk land dat zijn werklieden om half vijf uit hun bed jaagt. Het viel helemaal niet mee, om vijf uur de kou in te stappen. Het publiek is anders wel aanmerkelijk verschillend van het publiek dat om 6 uur reist. Allen als vee, met gezichten als oorwurmen en een humeur om van te griezelen. Trouwens, om eerlijk te zijn, ’s morgens heeft mijn humeur ook niet zijn beste uren, vooral niet als het 10 graden vriest en de trein niet verwarmd is.

…

Je ziet anders wel vaak gekke dingen op het ogenblik in Berlijn: Vrouwelijke trambestuurders, en ossen die wagens trekken in plaats van paarden. Vooral dat laatste doet erg ongewoon aan.

…

Maandag 15 Januari 1954. Oos : De eerste vrije Maandag, een prettig ook eens op een werkdag vrij te hebben.

Maandag 15 Jan.

Borrel gekocht, boeken gekocht in de Vlaamse boekhandel. ’s Middags met Springertje gewandeld bij Pichelsberg. De eerste vrije Maandag, prettig ook eens op een werkdag vrij te hebben.

Jan : 

Maandag 15 Januari 1945.

Wat een weelde, weer een vrije dag te hebben! Ik had me een heel programma voorgesteld: Kapper, boekwinkels, ik wilde een foto laten maken, daar ik waarschijnlijk a.s. Zondag gelegenheid heb, een brief naar huis mee te geven, een pianoconcert van Walter Gieseking. De boekwinkels en de fotografen waren òfwel gesloten òfwel “ausgebombt” of om een andere reden niet in staat me te helpen. Ze hebben juist in de buurt waar ik gezocht heb gisterenavond een behoorlijk aantal luchtmijnen gesmeten, speciaal in de omgeving Potsdamer- en Anhalter Bahnhof.

…