Zondag 27 Mei 1945
Buiten gelopen, maar om negen uur
moeten we naar binnen, het regent een beetje. Om een uur of elf plotseling van
Chrisje Velderhof het bericht dat we geregistreerd moeten worden bij de
commandant. Natuurlijk is er weer geen beweging in de groep te krijgen,
bovendien mankeren er drie die naar de kerk gaan. De prachtige lijsten, die
gemaakt waren om de mensen in groepsverband weg te brengen, vallen in het
water, want de groepen zijn geen van alle compleet. Dan maar gewoon. In groepen
van 100 man gaan we tenslotte naar een ander kamp, waar een stel Russen in een
kamertje achter een tafel naam en adres opschrijven. Een verschrikkelijk
onordelijke bende is het, je wordt tien keer in groepen ingedeeld, in de rij
gezet enz. en als het er dan op aan komt … verder huilende vrouwen, die niet
met hun al dan niet wettelijke echtgenoot mee mogen. We treffen v.d.Braak en
Vinks, die dus nog niet verder zijn dan wij. Die zijn al vanaf vanmorgen drie
uur onderweg! Deze tijdpassering kost ons drie uur, en we weten eigenlijk niet
waar we aan toe zijn.
Bij onze thuiskomst wordt ons
verweten dat we niet gewacht hebben op de anderen, die naar de kerk waren.
Inderdaad is het niet erg collegiaal, maar dat wachten op mensen die altijd te
laat komen is ook vervelend, en dat was eigenlijk de aanleiding dat ik zo hard
van stapel liep. Als het parool luidt: direct naar de commandant, dan gaat
Edzard eerst zijn voeten wassen e.d. en maakt helemaal geen haast. We zitten in
3 verschillende groepen, en het vraagstuk wordt zo opgelost, dat we ons morgen
weer gaan melden. Twee maal, dat mag bij de Russische administratie geen
bezwaar zijn.
Voor het laatst in dit kamp eet ik
weer eens veel te veel, de aangebrande pap van vanavond wil ik niet laten
staan. Drie porties eet ik op, dat is wel anderhalf à twee liter. Als we gaan
slapen is alles in der minne geschikt.
De nacht is onrustig, eerst kan ik
niet slapen van de volle maag, later wordt de ontlasting dun. M.a.w. spuitpoep.
Ik zit en half uurtje in de maneschijn te persen, en na afloop ben ik een paar
kilogram lichter.
Een paar dagen geleden hebben we
in oude Spreekrans verslagen zitten neuzen. Het is nu al aardig, over twintig
jaar genieten we er beslist van.
Jan :
Zondag 27 Mei 1945.
Een emotioneele dag na een nacht
van rustig buitenslapen. Vanmorgen om 11 uur de melding, dat we ons voor
inschrijving met pas moesten melden. Drie van ons waren naar de kerk toe. Bij de
commandant werden we naar bestaande groepen ingedeeld. Maar toen bleek het, dat
de helft van de menschen er niet was. Dus werd niet meer naar groepen
ingedeeld, maar trokken telkens als er 100 man bijeen waren verdwenen ze naar
een ander kamp.
Veel woorden wil ik aan dezen dag
niet vuil maken. Ik heb er geen zin in, deze rotzooi te beschrijven, maar het
was een Hollandsche organisatie die voor geen enkel onderdeel klopte. De Russen
namen onze personaliën in het Russisch over, wat heel vlot ging.
Daarna lang wachten voor een
tweede opstelling: voordat deze echter kwam ben ik maar weggelopen, want dat
gedonderjaag hing me einden de keel uit. Het resultaat was, dat we met ons
tienen in 3 verschillend groepen zitten. Bij de melding ontmoetten we het trio
v.d. Braak Vinks Brautigam, dat sinds vanmorgen half drie (!) op weg was die
hadden het klaargespeeld alle drie in een andere groep te komen. Bij dergelijke
organisatie geen kunst overigens.
…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten