Donderdag 10 Mei 1945. Jan : Er waren 100 Hollanders per trein vertrokken naar het Oosten. In Küstrin waren er een stel teruggekeerd.

Donderdag 10 Mei 1945.

Ons huisje is een mooie groote bungalow, met een vestibule, een keuken,een groote en een kleine kamer, twee bedden en een divan. Vannacht hebben we Skorobohatyj met verloofde in bed gepropt, en onzen zieke, Jaap ter Borg, op de divan. Die moesten we eigenlijk naar de ziekenbarak transporteren, daar hij vermoedelijk aangezichtsrood heeft, en bovendien voor anderhalve week in Neukölln een klap van een Russischen “bevrijder” heeft gehad, boven zijn oog, waarvan de wond ook nog niet genezen is.

Er is precies plaats voor ons allen op de grond, mannetje aan mannetje naast elkaar. Vrij hard, maar van elkaar krijg je nogal wat warmte.

De tuin, die bij het huisje hoort, is schitterend. Van alles staat er in, en het is jammer, dat we hier geen vier maanden later zitten, als al het fruit rijp is.

Skorobohatyj en zijn verloofde gingen vanmiddag naar huis om enkele dingen te halen. Ze hebben een heele wandeling tot Wilhelmsdorf.

Wij hebben ons onderdehand vermeid met het met het opsnorren van eten, en dat is vrij aardig gelukt. Organisatie is er absoluut niet, alleen moet elke nationaliteit groepen van 25 man vormen, die dan ergens de spullen voor het eten kunnen halen. we hebben de andere groep Hollanders uit ons lager ook opgescharreld (zij waren pas in het donker aangekomen, en hadden in de open lucht moeten bivakkeren), en ons daarbij aangesloten. We hebben er nog een medisch student bij gekregen. Witkop, ook een vriend van Oswald. Paans had natuurlijk die leiding op zich genomen, en voor het eten gezorgd. In dergelijke dingen is Paans nu eenmaal altijd zeer voortvarend in dergelijke dingen.

Enkele buitenlanders, die bonnen krijgen, krijgen dubbele rantsoenen t.o.v. de Duitsers: per dag 400 gr brood en 50 gr vleesch, en de Duitsers 200 gr brood en 25 gr vleesch. Op de kaarten staat gedrukt: “Für Angehörige der verbündeten Nationen”.

Hier bij het kamperen in de bungalow doen zich voor mij nieuwe problemen voor inzake het koken voor 11 man. We hebben vandaag boonen gekookt in neen 20 l bavattende pan; gestookt werd op een houtvuurtje, en omgeroerd werd, bij gebrek aan een voldoend grooten lepel, met een hark. Maar de boonen waren prima.

Thijs kwam nog even aanloopen, en bracht verontrustend verhalen mee. Er waren 100 Hollanders per trein vertrokken naar het Oosten. In Küstrin  {Oost van de Oder} waren er een stel teruggekeerd omdat het ze te ver ging, en de rest was doorgegaan in de richting van Warschau….. Ra, Ra Wat is dat?

Vandaag is het 5 jaar geleden, dat we in onze bezadigde rust in Nederland opgeschrikt werden, en den oorlogswals over ons heen gerold werd. En ik ben heel erg benieuwd, hoe of ons volk op deze vijf jaar gereageerd heeft. Zullen we er leering uit hebben getrokken? Ik hoop het, maar ik vrees ervoor, dat onze natie haar rol heeft uitgespeeld. Tenzij de honger en de Duitsers nog enkele krachtige figuren hebben overgelaten, wat ik van harte hoop. We hebben heel wat verschrikkingen achter den rug, meer dan we ooit vermoed hebben uit te kunnen houden. Maar wij hier in Berlijn zijn er goed doorgekomen, en mijn eenigste wensch is dat we onze ouders, familie, vrienden en kennissen, zonder lichamelijk en geestelijk letsel zoo spoedig als maar enigszins kan, weer terug zullen zien. Maar ook in dit opzicht ben ik nogal pessimistisch. Ze hebben me hier altijd voor zwartkijker uitgescholden in het lager, maar ik geloof, dat ik dat hier wel geworden ben.

Het weer was vandaag precies als voor vijf jaar. Net zulk mooi en warm Mei-weer met een flinke bries.
Hoe zou de stemming thuis zijn?