15 mei 2020

Dinsdag 15 Mei 1945. Oos : Dan ga ik aan de ringen hangen maar ach! Ik kan niet eens een goed hoekje meer maken!

15 Mei 1945
We worden wat verzadigd met eten. Dit merk je aan het feit dat de pan niet steeds meer leeg is na het eten, en dat de mensen afgeven op het eten omdat het zo eentonig is. De cantine geeft altijd het zelfde te eten, dat is waar maar thuis hebben we toch 4 verschillende gerechten: bonen, erwten, rijst en grutjes. Dit gaat dus nog wel.
Tijdens mijn middagdutje op een stoel in het zonnetje, word ik gestoord door een stel Russen dat maar zo door de tuin loopt. Ze zijn vriendelijk, maar je begrijpt niet wat ze komen zoeken in de tuin.
We moeten wat meer lichaamsbeweging hebben, anders groeien we dicht! Je verteerd die quantiteit eten ook niet, als je niet voldoende beweging hebt. Ik wandel geregeld met Jan de Boer. Vanavond met Berto en Jaques naar een pleintje in de buurt waar de Russen turnartikelen hebben opgesteld. Een stel Russen is bezig maar brengt er niet veel van terecht. Dan ga ik aan de ringen hangen maar ach! Ik kan niet eens een goed hoekje meer maken! Laat staan tweehandig opzetten, de stunt die ik eigenlijk wilde laten zien! We moeten heus meer aan sport gaan doen. 
{Een jaar of tien geleden, op de HBS was Oos best goed in turnen!}

Jan : 


Dinsdag 15 Mei 1945.
Vanmorgen zijn de rantsoenen voor de Duitsers bekend gemaakt. Ze vallen nogal mee. Er zijn vier categorieën; “Schwerarbeiter, Arbeiter, Angestelter en Kinder”. Artsen vallen onder “Schwerarbeiter”. Fabrieksdirecteuren als gewone arbeiders, evenals professoren die zich bijzonder verdienstelijk gemaakt hebben. De hoeveelheid is vrij groot vergeleken bij de vroegere Duitsche rantsoenen (in grammen):


Schwerarb.
Arbeiter
Angestelter
Kinderen
Brood
600
500
400
300
Nährmittel
80
60
40
30
Vleesch
100
65
40
20
Vet
30
15
20
70
Suiker
25
20
20
15
(Dagrantsoenen)                  Aardappelen : alle groepen per dag 400 gr.
Verder éénmaal per maand:
Echte koffie
100
60
60
25
Echte thee
20
20
20
20
Koffiesurrogaat
100
100
100
100
Zout
400
400
400
400

In de rij staan is verboden, want er is genoeg!
Het laatste schijnt mij wat verdacht. Ik heb sterk het vermoeden, dat ze, voor ze de definitieve hongersnood laten komen het Duitsche volk nog even laten voelen wat lekker eten is.
 Ik was gisteren bijna den “heldendood” gestorven. In het kamp liggen nog overal granaten, pantservuisten en dergelijke artikelen verspreid. Vlak vóór me, op ca. 3 m afstand stak gisteren een vent een pantserfaust af. Een enorme knal, een geweldige steekvlam en een groote rookwolk waren het resultaat. Maar ik was op niets voorbereid, en schrok me dus half dood. Vanochtend hingen er overal waarschuwingen, om met die spullen voorzichtig om te gaan, daar er al verschillende doodelijke ongelukken mee gebeurd waren.
Met eten ga ik me morgen maar eens een beetje beperken. Ik zit de laatste dagen met winden en heb een vliegende spuitpoep.
 Verder heb ik op het oogenblik slechts één wensch: morgen naar huis te kunnen gaan. we zitten hier nu al een week, en deze dagen zijn omgevlogen, maar of de tweede week ook zoo vlug voorbij zal gaan, staat te bezien. De stemming is nog wel best, maar hoelang zal dat blijven, en de eerste tekenen van verveling beginnen te komen en kleine dingen, waaraan je jezelf ergert. Zooals bv. het feit dat de menschen tot half elf in hun bed blijven liggen bij het mooiste weer van de wereld, in hun stinkende dekens. Ook komen de eerste ruzies over het eten: de één wil rijst en grutjes zout en de ander zoet hebben enz. enz.
Ik ben niet de eenigste die zoo gauw mogelijk weg wil, allen voelen we het: liever vandaag dan morgen.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Toegift 1945 - 1985

Invalidenstraße anno 1945: Invalidenstraße anno 1985: Kabelwerk Oberspree anno 1985: Oh ja! ...