Zondag.
Vroeg naar Portegies. Het
sneeuwt. Jo is bezig met aardappels en soep koken. Hij vertelt dat Kees ook
uitgenodigd is. We draaien Engelse grammofoonplaten, van de baas van Jo. Een
aardig huis. Een neef van Jo komt ook nog aanzetten, zodat we met 4 man gaan
eten. Er zitten maden in de vermicelli, maar het smaakt uitstekend. Buikje
lekker rond met aardappels. Een fles wijn, die ik ter ruil had meegenomen, gaat
er aan. Dat spek dat ik er voor zou krijgen, krijg ik toch, zegt Jo. Dat is
aardig, het gaat hier van de grote boom. Na de afwas gaan we naar het concert
in de Beethovenzaal.
Een lievelingsconcert van me: het
vioolconcert van Bach en de 4e van Brahms. We zijn allemaal erg
tevreden, hoewel de zaal ijskoud is. Deze muziek warmt van binnen op. Het vioolconcert
behoort tot de muziek die me het meest opwindt, aangrijpt. Ik moet altijd aan
thuis denken.
Na afloop met Jo, Hans en Witkop
in de Leipziger Hof (gegeten). Het is er koud, en we moeten 5
Mark pand betalen voor de lepels! Thuis zit Jan met v Duren bij een kaars
beschuit te eten.
Geen alarm. Spekpannekoeken, naar
bed.
Jan :
Zondag 4 Maart 1945.
Vanochtend heb ik eerst door de
ijzige kou en natte sneeuwstorm een reis naar Tegel gemaakt om Fred, die
vanmiddag bij me zou komen, een kaartje voor het concert van de Philharmoniker
in de Beethovenzaal te brengen. Thuisgekomen wilde ik juist wat pannekoeken
voor F bakken, als hij vanmiddag kwam, toen de kookplaat sneuvelde. De kachel
wilde niet trekken, de kolen waren op, enfin, het was pech met alles. Maar tenslotte
kreeg ik nog drie pannekoeken klaar op de kachel. Verder heb ik mijn rugzak
gepakt met onze voorraad. We kunnen daarop waarschijnlijk wel twee weken leven.
Het concert was heel mooi. Alleen was
de zaal onverwarmd, zoodat de misici in winterjas zaten. …
Na afloop kwam Fred nog even in de
Invalidenstrasse napraten, in de kou en bij het licht van een kaarsje, want we
zaten weer eens zonder stroom. Tegenwoordig is dat bijna regelmatig 12 uur per
dag. Zelfs in de ziekenhuizen! Het schjnt dus wel vrij krap te zijn met de
kolen.
’s Avonds zijn we twee uur aan het
repareren van de kookplaat geweest.
Het traditionele alarm bleef uit. Maar dat zal morgen wel ingehaald
worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten