Alarm nr. 241 van 20:35 tot 21:45.
Zondag 18 Januari
Maart 1945
Gek idee, Zondag en toch werken.
We doen moeite om te laat te komen, maar zijn toch op tijd op de fabriek.
Niemand doet er wat, iedereen zit rustig niets te doen half elf komt er
plotseling alarm. Nauwelijks zitten we in de kelder of er vallen al bommen.
Twee uur duurt het grapje weer, en we weten al weer dat het aardig raak is,
maar niet in Schöneweide. De lucht is pikzwart, ik heb toch heus wel wat
meegemaakt, maar dit is werkelijk zo onheilspellend dat ik er bang van word.
Gauw naar de cantine om wat te gaan eten, dan kan je weer meer hebben. Men zegt
weer dat de electrische centrale Klinegenberg getroffen is maar ik geloof het
niet direct. Er wordt natuurlijk helemaal niets meer gedaan. Sinds drie weken
is er overigens al geen water en geen gas meer op het lab, en hoe wil je dan
nog wat doen? Na een grote aanval altijd het zelfde liedje: niemand werkt, maar
Riess laat ons pas om 4 uur gaan. We reizen nogal vlot naar huis, de S-Bahn
brengt ons helemaal rond naar Wedding en van daar lopen we naar huis. Op 50 meter van huis weten we
nog niet of we nu branden of niet … Overal brandt de stad, rook en stof
verblinden en vuil en puin liggen over de weg. De brandweer is overal in actie,
maar de meeste huizen branden tot de grond toe af. Wat een opluchting als we
zien dat alles nog overeind staat! We vliegen meteen op onze rugzak af en gaan
ons noodrantsoen aanspreken. Onderweg dachten we al steeds: als de zaak
afgebrand is, heb ik spijt dat ik niet alles heb opgegeten…..
Een borrel, het laatste stuk kaas,
en pannekoeken met spek, Knäckebrood met boter en suiker, dit gaat er allemaal
in na het avond alarm.
Paans bezoekt ons en brengt het
laatste nieuws. De geallieerde propaganda maakt vorderingen, maar het is
verdomd grof zoals ze zelf zeggen dat ze de bevolking treffen met hun bommen.
In de toekomst bommen van 10 ton! Met een volle maag naar bed.
Ik vergeet te vertellen dat deze
vreetpartij voornamelijk na het avondalarm, dat trouw om negen uur
begon, gehouden werd.
Jan :
Zondag 18 Maart 1945.
Pessel moest vandaag als Truppenführer
bij de Volksstorm beëedigd worden op den Führer. Hij zelf hoopte dat hij zijn
lachen bij deze plechtigheid zou kunnen houden, want, zooals hij zelf zeide: “mijn
troep is 8 man sterk: één met één been, één man die voor 90% invalide uit den
vorigen oorlog is, hij is bijna stekeblind, en 3 die ik niet beschreeuwen kan,
zoo stokdoof zijn ze.” En daar willen ze dan nog den oorlog mee winnen. Zelf
mist Pessel 3 vingers van zijn linkerhand en heeft hij in zijn rechterhand
absoluut geen knijpkracht. Het is een elitetroep.
Vanmorgen kreeg Berlijn weer een
flinke poeder, van 10.55 – 12.55. In de stad heeft het weer als een hel
gebrand, en ook vlak bij de fabriek is het noodige neergekomen.
…
Maar overal in de buurt heeft het
geweldig gebrand. Er is weer een hoop nieuw puin op het toneel verschenen. Water
is er natuurlijk weer niet, dat is een van de ergste inconveniënten. Hoe dan
ook voor de eerste drie weken hebben we weer genoeg gehad. Bij Rummelsburg
hebben ze het een of ander depot van petroleumderivaten geraakt, want de rook,
die daar hing was zwarter dan de nacht. Zoo’n donkere lucht heb ik nog nooit
gezien.
…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten