Hans heeft een onaangename
mededeling gehad, maar gelukkig is alles nog weer goed afgelopen (voorlopig!)
Maandag moest hij bij ABA komen,
en daar werd hem medegedeeld dat hij de volgende morgen naar een andere fabriek
moest als transportarbeider. Je merkt voor de zoveelste keer weer eens dat je
maar arbeidsvee bent. Maar na lang praten met Stöpel, de vroegere chef van
Arnberg, loopt het nog goed af, voorlopig is alles van de baan.
Vandaag de hele dag met mijn
schoenen in de weer geweest, invetten, uitpoetsen, en telkens bekijken. Maar ’s
avonds wordt het nog mooier. Van Dalen, de Belg die ik steeds aanporde voor de
schoenen, komt op bezoek. Ik laat hem triomfantelijk mijn schoenen zien, voor
één fles! Hij begint te ketteren, en ik ben blij dat ik de helft niet versta.
Ten slotte komt hij met een paar schoenen aan … en ik moet hem gelijk geven,
die schoenen zijn twee maal zoveel waard. Ik zeg dat ik de fles nog hier heb,
en dat we nog kunnen handelen. Ik verwijt hem dat hij te lang gewacht heeft, en
dat twee flessen wilde hebben terwijl ik maar één fles had. Ja, ik had in het
vooruitzicht gesteld: een fles, de cacao en twee busjes gecondenseerde melk. Op
die basis wil ik die schoenen nu nog hebben. Accoord: maar helaas passen ze
niet, een maat te groot. Ik hoop dat hij ze nog ruilen kan. Tegenover Portegies
sla ik wel niet zo’n gek figuur als tegenover v Dalen, maar leuk is het toch
niet! Ik weet nog niet of deze hele zet met de schoenen v Portegies niet een
goede geweest is, anders had v Dalen me uitgekleed omdat de tweede fles er niet
was! Tot half elf alarm, en daarna ’s nachts nog even luchtgevaar.
Jan :
Woensdag 7 Maart 1945.
Met het eten wordt het overal
krap. De luchtbeschermingsploegen op de fabriek kregen tot nog toe 2 paar dik belegde
en besmeerde boterhammen. Dit is nu “ab sofort” ingetrokken. Kenmerkenderwijze stond
er in één adem achter, dat deze maatregel geen in vloed had op de rest van de
dienst. Blijkbaar verwachten ze dat velen zullen zeggen: “Geen eten, geen
dienst”.
Op de Potsdammer Platz heb ik
vandaag een serie model-barricaden gezien: van oude tramwagens met ervoor een
laag brandkasten. Daar hebben ze beslist een tip gehad uit Warschau. Daar hebben
ze bij den opstand van generaan Bor op alle mogelijke wijzen kunnen leren wat
goede barricaden zij.
Vanavond voelen we ons thuis
ietwat minder ongelukkig. Daar we eenigzins konden stoken met puinhoopen-hout.
Het alarm kwam laat, van 9.15 –
10.30. Ze hebben het Westen weer afgetuigd.
Vandaag tussen het puin:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten