Alarm nr. 222 van 20:10 tot 20:55
2 Maart 1945.
Jaapie vertelt dat hij duur heeft
zitten poepen, het heeft drie Mark gekost. Er was geen papier, en daarom heeft
hij drie papiertjes geld moeten gebruiken…
Om negen uur naar de UB. Kwart
voor tien alarm, tien minuten later wéér hetzelfde geloei van de sirenes. De
bunker van het station Friedrichstrasse is vol, de menigte draait om en rent
weer naar het station terug. Deze dringende en gillende menigte met
kinderwagens en oorlogsinvaliden, alles door elkaar, is een ervaring die je
nooit vergeet. Zelf loop je er tussen met een onbewogen hart, je voelt je verre
superieur boven deze bange menigte. Als ik alleen ben ben ik ook bang, maar als
anderen bang zijn word ik koelbloedig, en ik voel me verheven boven de menigte.
Om kwart over elf, tenslotte, is alles weer veilig. Bij de schoenmaker gegeten,
bonnetjes van hem geleend. Hij naait vanmiddag de rugzak voor Jan voor me. Ik
ben weer getuige van een staaltje Duitse liefde. Wat is dat ontzettend grof
flirten wat die vrouwen hier doen, en de mannen zijn helemaal zonder fatsoen.
Ze zeggen elkaar gewoon in het gezicht dat ze graag bij elkaar in bed zouden
kruipen.
Vergeefse tocht naar Dr Helm, in
verband met de inenting tegen typhus. Helm is er niet, en een paar onhebbelijke
vlerken vinden dat we maar wachten moeten, als we vragen hoe Dr Helm te
bereiken is. Daar zullen we eens wat van zeggen als we Helm nog eens spreken,
de ongemanierdheid van Duitse artsen, een prachtig onderwerp.
Jan :
Vrijdag 2 Maart 1945.
Vanmorgen eerst door een snijdende
nooroosterstorm naar Köpenick gesjouwd om een van de paren schoenen van
Reinartz op te laten lappen. Het was uitgezocht rotweer. De wasscherij stond
echter gelukkig nog, hoewel de buurt er omheen vrij veel schade had, het
hoofdbureau van politie had b.v. een voltreffer gekregen.
Daarna ben ik naar Frl. Rose
gegaan om eens te zien hoe het daar was. Dat viel gelukkig ook nogal mee,hoewel
ze daar een behoorlijk aantal brandbommen en luchtmijnen gestrooid hebben. Net
was ik daar, toen er alarm kwam, van 9.45 – 11.15. in Berlijn is niets gebeurd,
ze zijn in een enorme hoeveelheid naar Dresden en Chemnitz geweest. Naar ik
iemand hoorde vertellen, zijn er 6000 vliegtuigen geweest. We hebben hele
vluchten door de radio gevolgd, wat zeer interessant is. Maar Dresden zal nu
wel ongeveer van den aardbodem verdwenen zijn.
…
En net waren we thuis, toen er
alarm kwam, van 8.10 - 8.55. maar daarna kregen we toch eindelijk onze langverbeide
warmte. Barnathan is ontzettend kouwelijk en stookt als een razende. Maar daarvoor
brengt hij tenslotte hout en cokes mee van de fabriek waar hij werkt (een
dochterfabriek van de AEG). Het eenige onhebbelijke is dat hij ’s avonds om 10
uur nog eens op gaat stoken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten