Maandag 12 Maart 1945. Oos : Effect van een bom. Een heel groot gat, zoo groot als de straat breed is, met steile wanden en 7 meter diep

Alarm nr. 233 van 20:30 tot 21:45.

Maandag 12 Maart 1945

Het verkeer is weer eens heerlijk in de war. We lopen naar de Fr.Strasse en zien onderweg een merkwaardig effect van een bom. Een heel groot gat, zoo groot als de straat breed is, met steile wanden en 7 meter diep. En midden in het gat, helemaal onderin, een (kar) wagen van de post, helemaal heel. De ruiten in de huizen van de straat zijn bijna allemaal … heel!

Van Schlesiecherstrasse tot Warschauwerstrasse gelopen. Er is een luchtmijn gevallen bovenop een station van de U-Bhan, (Hohbahn) wat een fantastisch gezicht is. Alle stukken ijzer staan kromgebogen in de lucht. Een uur te laat op mijn werk.

Op de fabriek voornamelijk gewerkt aan mijn rugzak. Van staal een versterking in de rug gemaakt, en deze ’s avonds vastgemaakt. De rugzak is bijna klaar nu, er mankeren alleen nog een paar gespen aan. Frederikse komt vanavond weer praten, maar gelukkig komt Paans zodat Frederikse weg gaat. Paans wordt zelf weer door het alarm verdreven, maar rust krijgen we niet! Paans is erg veranderd de laatste weken, hij wordt oud. Hij wil nu plotseling weg, lopen naar Holland of zoiets, terwijl hij vroeger beweerde het einde hier te willen meemaken. Het is een oude man geworden vergeleken bij zijn vitaliteit vroeger.

Jan :

Maandag 12 Maart 1945. 

…

Op het tweede stuk van onze expeditie kwamen we voorbij het station van de U-Bahn: Stralauer Tor. Daar is een bom bovenop gevallen, en deze (een luchtmijn) heeft meteen één wand van het reusachtige koelhuizencomplex aan de Osthafen meegenomen, zoodat je de halve koeien er zoo kon zien hangen. Een aanlokkelijk gezicht. Het resultaat van één en ander was dat we pas om 8.30 op de fabriek waren.

De alarmen ’s avonds worden vervelend. Je kunt niets meer beginnenhet is eenvoudig afwachten tot het alarm komt. En komt het niet, dan weet je dat ze je ’s nachts uit je bed halen. je gaat dus in den meest letterlijken zin niet meer rustig slapen vóór het a;arm geweest is.

Vanavond was het alarm van 8.30 – 9.45. sinds bij den aanval van Zaterdagnacht de pui van het Gemeinschaftsraum plotseling uit de voorgevel wegwandelde zitten onze “Luftschutzwarte”, Paans, Heikens en van der Meer ook in de kelder waardoor ik nu niet kan zeggen, dat het er aangenamer op is geworden.

Vroeger werd er gepraat, gelachen en zo, zoodat je de bommen pas hoorde, als ze al gevallen waren, maar vanavond vond Paans dat niet goed! Moens, één van de belgen maakte tijdens het fluiten van de bom een of andere opmerking waarover gelachen werd. Onmiddellijk vloog Paans op: “Mijheer Moens, ik moet U verzoeken geen gijntjes te verkoopen tijdens luchtalarm. Dat is daarvoor niet het juiste ogenblik. Ik kan dan als Luftschutzwart niets hooren”. Laat hij dan buiten gaan staan als hij wat horen wil. Onze bedoeling is juist niets te hooren. Morgenavond ga ik in de andere helft van de kelder zitten, en als hij daar ook komt, zit er niets anders op dan naar het Stettiner Bahnhof te gaan.