24
Om 8 uur de deur al weer uit, snel
naar huis en daarna met Jan naar Bothe & Bock voor concertkaartjes. Na een
half uurtje zijn we kaartje rijk, ongenummerd eenheidsprijs 4 Mark. Hans
Bornewasser heb ik gewaarschuwd dat er gelegenheid was, maar die blijft
natuurlijk in zijn bed liggen. Maar als je hem niet waarschuwt, dan zou hij
natuurlijk wel gegaan zijn als je maar enz. enz.
Jan en ik wandelen wat door kapot
Berlijn. We laten photo’s nemen, over drie weken zijn ze klaar. Maar hoe ziet
de wereld en over 3 weken uit?
Wel tien apotheken langs voor
pokkenserum: niet te krijgen. Bij Fischer een kijkje genomen, zijn huis is
voorzien van een prachtige barricade, maar staat er nog. Gegeten met Jan bij de
“Privat Mittagtisch”. Het was weer voortreffelijk.
Om kwart voor vier bij Helga. Te
laat, lelijk gezicht van Helga. Mijn klokje is kapot, en bij het laatste
feestje kwam Helga liefst meer dan een uur te laat, dus reden is er niet erg
voor. Tot mijn grote verbazing was Springertje ook van de partij, met haar broer
(in dienst!). Pa Harmuth is er ook, in doodskop uniform. Geen prettig gezicht.
Natuurlijk gaat het licht uit van zeven tot negen. De avond is ongeveer
hetzelfde als vroeger, gezellig, maar niet bijzonder.
Met de laatste trein naar huis,
want als ik bij Tempelhof ben komt er alarm. De bommen vallen
dichtbij. Na het alarm met een Fransman uit het lager, die er toevallig ook
was, naar Papestrasse gewandeld. De laatste trein naar het Noorden is al weg!
Gelukkig komt er nog een ring, maar het is de vraag hoever die nog rijdt. Over
Westkreuz komen we tenminste met de laatste trein naar het Lehrterbahnhof en
lopen naar huis. Kwart over twee thuis.
Jan :
Zaterdag 24 Februari 1945.
Daar we ons willen laten inenten
tegen diverse te verwachten ziekten, is Oswald gisteren eens advies gaan
inwinnen bij den dokter. Deze entte hem in tegen diphterie en roodvonk, maar de
entstof voor pokken moesten we ons zelf bezorgen, zei hij. Vanmorgen hebben we
daarom een aantal apotheken platgeloopen. Nergens was de “Pocken-lymphe” te
krijgen. We zijn blijkbaar al te laat. Overigens was de morgen toch niet
tevergeefsch, want we hebben kaarten voor een concert van de Philharmoniker
morgen en verder hebben we een foto laten maken. Ik ben erg benieuwd, hoe die
aflopen zal, en of we die nog ooit in handen zullen krijgen, want hij is pas
over drie weken klaar.
Na een heerlijke wandeling
tusschen de puinhopen van Schöneberg door, op zoek naar een apotheek die
pokkenserum had, hebben we in Schöneberg uitstekend gegeten bij een “Privat-Mittagstisch”
aan de Kaiser Wilhelmplatz. Werkelijk een portie, waar je je buik aan vol
kreeg. Toch heb ik vanmiddag nog wat pokkenserum te pakken gekregen. Nu zullen
we ons Maandag maar laten enten.
Ik ben vanmiddag weer eens gaan
kijken hoe het bij de familie Hagemann was. daar was ik ongeveer een jaar niet
geweest. Ik had vaak gebeld, maar nooit antwoord gekregen, en mijn brief dien
ik geschreven had, was ook onbeantwoord gebleven. Ik trof het, er was iemand
thuis, een vriendin van Mevr. Hagemann, een zekere Frau von Schreibershofen,
die ik daar al eens ontmoet had. Ze vertelde me, dat Mevr. Hagemann ten Zuiden
van Arnhem had gezeten, toen daar de gevechten begonnen, en dat ze nu sinds
September geen bericht meer hadden. Habemann zat met zijn ministerie in Saksen,
maar kon niet naar huis komen vanwege het reisverbod. …
Daarna onze 34e Spreekransvergadering
we waren met ons zevenen, alleen Oswald ontbrak; die naar de vergadering van
een vriendinnetje was, in Neuköln. Niek Groenhart hield een zeer interessante
voordracht over de geschiedkundige ontwikkeling van de scheepsbouwkunde. Het was
zeer geanimeerd. En net waren de vragen afgelopen, toen er alarm kwam, van
10.45 – 11.40. de vergadering werd dus (een unicum in de geschiedenis) in de
kelder voortgezet en beëindigd. Veel gebeurde er niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten