Zondag 14 Januari 1945. Oos : Laten ze nu dit arme mens nog tijdens het alarm naar boven brengen, vóórdat de bommen gevallen zijn.

Alarm nr 181 van 12:30 tot 1345

Alarm nr 182 van 20:05 tot 21:20

Alarm nr 183 van 23:20 tot 00:35

Zondag 14 Jan.

Naar de Schönhauser Allee. Vroeg op, naar een Franse film. Erg aardig, blij weer eens een echte Franse film te zien. Ik snap wel niet alles, maar toch wel heel veel. De film is niet veel waard, maar er komt veel mooi naakt in voor, en dat doet altijd goed. Prachtige borstjes hebben die Françaises. Edzard en Pieter Bosch waren ook mee, maar ze hebben er niet veel van begrepen. Gewandeld naar de Elbingerstrasse, waar de {lijn} 69 staat die naar Herzberge gaat. Het is prachtig helder winterweer. Onderweg verrast door een papiertje dat ergens opgeplakt was: Dubbosan – tegen geslachtsziekten enz. Verschrikkelijk onsmakelijk als je zoiets op je nuchtere maag leest!

Juist in Herzberge aangekomen verrast me alarm. In de kelder van Hans is het vrij gezellig. Ik erger me er aan dat de mensen van het hospitaal nog boven liggen. Die worden niet naar beneden gebracht. Een juffrouw van 79 jaar wordt binnen gedragen in de kelder. Ze is echter voor het hospitaal bedoeld. Laten ze nu dit arme mens nog tijdens het alarm naar boven brengen, vóórdat de bommen gevallen zijn. Naar Berto met Hans. Jan moet nog een bloedsuikerbepaling doen, en zo’n Zondag met 3 bloedsuikers en alarm heet dan nog een “vrije” dag.

Bij Berto een gezellige boel. Ze pissen in de badkuip, die in de kamer staat. Onsmakelijke vertoning. Berto is jarig. Wijn op tafel! Ze gaan naar de bios, en ik naar huis. Nog twee maal alarm vanavond. Een maal in de S-Bahn, en een maal thuis in de kelder. Vanavond enkele mijntjes, vanmiddag vielen er kleedjes, hoewel ver weg duidelijk te horen.

Jan :

Zondag 14 Januarin 1945.

Vanochtend ben ik op de bonnefooi naar het Admirals Palast gegaan, en zonder moeite een kaart veroverd aan de deur.

…

Net in het midden van het tweede deel van de 5^e Synphonie kwam er alarm. Ineens holde alles weg. Ik ben rustig naar huis gewandeld, en boven gebleven tot het eind, daar en in Berlijn niets gebeurd is. ze hebben de boel ergens in de omgeving laten vallen, maar daar heeft het ook flink gespookt, want het was een doorlopend dof gerommel.

...

In de kantlijn:

Alarm van 12.30 – 1.45

Dat alarm onder het spelenwas een heel eigenaardige gewaarwording. Het begon met een paar menschen die onder hevig “Ssst” geroep van anderen opstonden. Toen volgden er meer menschen, ineens holde uit het orkest een hoornistweg, een paar violisten lieten hun instrument zakken, en de dirigent keek verbaasd naar ze. Daarop eclipseerden er anderen en tenslotte ook de dirigent. Maar het was meer een wilde vlucht dan een geordende aftocht.