Zondag 3 December.
Concert: gisteren avond heeft Jan
E een kaart voor een concert achter gelaten, ik was helaas niet thuis. Het
Deutsches Requiem van Brahms. Uitgevoerd door het orkest van de Philharmonie.
Het was erg mooi, maar ik kon me slecht concentreren. (het wordt niets vandaag
met dat dagboek, Eckert zit maar te praten en stoort me)
Enfin, ik zat te wachten tot Hans
v Griffen kwam, want die verwachtte ik toch minstens met nog anderen. Maar er
kwam eerst een zustertje rechts en toe een hele lange zuster links, en daarmee
uit. Met het zustertje rechts, een aardig vrouwtje van tegen de dertig, echt
degelijk en zo, een praatje gemaakt over de solisten, en de dirigent, die we
beide niet kenden.
Tot slot werd er natuurlijk weer
geklapt, en ik maakte de opmerking dat het hinderlijk was en dat ik me ergerde
aan een dergelijk verkeerd begrip van een requiem. Tot antwoord kreeg ik: “Ach,
ich fahre nicht so weit”. Er zij twee mogelijkheden: ik vergis me of zij heeft me
niet verstaan. Maar het is toch wel typisch, zoiets kan je alleen hier
overkomen, ze heeft beslist gedacht dat ik vroeg of ik haar naar huis mocht
brengen.
’s Middags naar Herzbergen, ’s Avonds
genoten van de warmte en rust in onze kamer. Geluisterd naar Fidelio, 2e
acte.
Kaartje Oos
Jan :
Zondag 3 December 1944.
Vanmorgen kreeg Oswald een kaartje
voor een uitvoering van het Requiem van Brahms in het Admiralspalast, waarop ik
probeerde er op de bonnefooi heen te gaan, en zoo een kaartje te krijgen. Het ging
erg makkelijk. Bij dergelijke voorstellingen voor “Rüstungsarbeiter”zijn er
altijd plaatsen genoeg over. De menschen gaan liever naar de bioscoop.
De uitvoering was heel wat beter
dan de vorige in de Marienkirche. Het waren de Philhamoniker met het radiokoor.
Maar niettemin blijf ik het een van de zwakkere werken van Brahms vinden.
…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten