26 Nov. Zo.
Lang uitgeslapen. Jan gaat
kaarten kopen voor het concert van Donderdag. Hij voelt dat hij dien dag ziek
zal zijn.
Er komen kolen, een flinke kist
naar boven gebracht. Altijd zijn er mensen die het verdommen een beetje te
helpen.
Naar Herzberge. Laat, we gaan de
stad in, en kunnen natuurlijk geen enkele bioscoop meer in. De jongens gaan dus
maar mee naar mijn kamer. Gauw de kachel aan gemaakt.
Vandaag heb ik een zeer vrijgevige
bui: Ik deel beschuit uit, later bak ik voor Pels en Jan dB pannekoeken, en als
hans dan net komt als ik klaar ben, moet ik hem nog wat beschuit geven. Gek is
het dat je er de ene dag behagen in schept om iets uit te delen, terwijl je de
anderen dag alles liefst zelf zou opeten. Pels blijft nog wat na.
Een gezellige avond. De Deen (Arnberg)
komt even aan, en ook Thijs en Gerrit de Vries.
Jan dB komt met het verhaal thuis
dat een fabriek van Borsig alle arbeiders uit een fabriek in het Ruhrgebied
hier in Berlijn gekregen heeft! Daarom wordt nu Bas c.s naar het Westen gestuurd,
en die kerels, omdat de fabriek kapot is, hierheen!
Jan :
Zondag 26 November 1944.
…
Hoe dan ook ik kwam om 6 uur bij
de Staatsoper en trof daar een enorme ravage. Puin versplinterde balken enz.
enz. Kapotte deuren niet te vergeten. Het blijkt dat de Staatsoper weer eens
geluk gehad heeft, want Vrijdagnacht is een zware luchtmijn er vlak voor
gevallen, tusschen de Universiteit en de Staatsoper in. vijftien meter verder,
en hij was in de zaal gevallen. Nu is alleen het zijvleugeltje met de vestiaire
vernield en de voorgevel vrij sterk beschadigd, maar de zaal heeft absoluut
niets. Dat gebouw is toch onder een gelukkig gesternte opgericht!
De verkoop was nu in het
Schauspielhaus. Om 9 uur was ik er, en er stond een enorme rij, waar ik
betrekkelijk voorin stond. Om half tien konden we naar binnen gaan. D.w.z. het
was de bedoeling. Maar om even voor half tien kwam ineens de achterste helft
van de rij aanhollen, en stelde zich vlak voor de deur, haaks op onze rij. Wij
namen dat niet en gingen naar voren, zoo ver als we konden. Er werd een deur
geopend, en beide rijen drongen naar binnen, het was een ontzettend gedrang. Ik
heb hier in Berlijn geleerd, dat, als je in gedrang komt, je het beste doet,
meteen je jas los te knopen, omdat anders alle knopen er af vliegen. Het viel
me mee dat mijn vulpen niet gebroken is.
Hoe dan ook, we stonden in de rij
voor de kassa, maar allereerst door elkaar wat nummers betreft en verder
stonden er ook nog vele naar voren gedrongen ongenummerden in. Met veel moeite,
ontzettend gekanker en D. spreekkoren, fortissimo: “Heraus! Heraus! Heraus!
Heraus!” konden we tenslotte de rij zuiveren van vreemde penetratie. Om kwart
over 11 had ik mij kaartje.
…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten