Maandag 13 Nov.
De winter doet langzamerhand zijn
intrede.
De Belgen maken me vanavond ineens
gek met een Frans liedje, een liedje over Parijs. Soms denk ik wel eens dat ik
perslot van rekening mij leven ook wel hier zou kunnen slijten maar als ik zo’n
liedje hoor gaat mijn Franse hart weer open. Met een Duitse of een Russische of
weet ik wat voor vrouw zou ik ten slotte geloof ik toch niet gelukkig worden. Maar
waar vind ik iemand die dingen als deze mee voelt? Ik geloof dat dit niet meer
bestaat voor mij. In hoeverre ik nu met deze gevoelskwesties rekening moet
houden, of dat ik maar op mijn goede gesternte moet vertrouwen en me nergens
wat van moet aantrekken. Maar een feit blijft het dat één Frans liedje me uit
mij evenwicht kan brengen.
Op bezoek geweest bij “Marcel”onze
Fransman. Heerlijk Frans gepraat. Twee aardige nette jongens zijn dat op die
kamer. Ik moet daar ’s avonds eens meer gaan zitten praten.
Jan :
Maandag 13 November 1944.
De feestcommissie voor Kerst en
Oudjaar heeft me verzocht een voordracht te houden op Oudjaarsavond. En vanwege
de suggestieve kracht, die er van uitging, hebben ze me verzocht, een verhaal
van Edgar Allen Poe te vertalen. Die zijn bij ons aanwezig, alleen in het
Engelsch, en ik zal er dus één moeten vertalen. Niettemin trekt de opdracht me
zeer aan.
…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten