Zondag
Naar Hertzberge. Jan ligt op bed
te slapen, die luiwammes. Eerst nog wat gegeten, en toen met Jan E en Witkop
naar de bios. Een Deense film gezien (het regent zo’n beetje, daarom naar de
bios!) het is merkwaardig dat deze film, waar toch beslist veel fouten en
onvolkomenheden in zitten, sympathiek aandoet. Na afloop nog een biertje
gedronken en naar huis. Met Jan wat nagekaart. De Belgen zijn vervelend. Vroeg
naar bed.
Jan heeft antwoord gekregen op een
brief aan de kampcommandant van een Nederlands krijgsgevangenkamp. Het luidt
als volgt:
Beiden stonden we versteld van de
nette toon in dit briefje. Als de hele behandeling daar zo is, dan is het
geweldig, en dan zijn de verhalen die hierover de ronde doen niet waar…. Als
weliswaar…
Jan :
Zondag 22 October 1944. {391}
De overige 8 man die nog in
Wuhlheide waren gebleven, en niet beter wisten, of ze konden er blijven kregen
vanochtend bezoek van een zeer boozen, zeer nijdigen heer Krippendorffer (een
van de lui van de afdeling “Wohnheime”) die ze vertelde dat ze ’s middags om
half vier daar weg moesten, en naar een lager in Rahnsdorf moesten verhuizen.
Waarschijnlijk heeft hij zich zoo dwaas aangesteld, omdat de anderen (en wij
trouwens ook in Juli) allen een dag vrij genomen hadden om te verhuizen. Ze
springen hier toch maar met je om of je een stuk meubilair bent en meer niet.
Enfin, ook dit zal voorbij gaan, en Bredero zei al: “Het kan verkeren.”
…
Teruggaande ontmoette ik eindelijk
iemand die mijn uniform wist te waarderen: een klein jongetje van ca. 13 jaar
stak demonstratief zijn arm in de hoogte. Alleen weet ik niet of het de juiste
waardering is…..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten