Zondagmorgen uitgeslapen, en om
een uur of half twaalf met Jan naar het “Opernrestaurant” bij het uitgebrande
“Deutsche Operahaus” in Charlottenburg. Lang wachten (ontzèèèttend làààng
wachten) maar uitstekend eten, hoewel niets bijzonders. Vorige week was er vis,
forel. Na afloop direct naar huis, oude pak gehaald, dat in Hertzberge
gerepareerd moet worden. Ik vind daar Jan Egberts, Hans en later V. Berto v
Dijk. Als ongewenste gast liep ook een zekere Deuts rond, een student die een
paar weken geleden hier is aangekomen, met een verhuisde afdeling mee. Hij liet
zich eens ontglippen “dat hij hier al zo lekker veel, veel genaaid had”. Hij is
anders heerlijk afgegaan daarna.
Vroeg naar bed.
Jan:
Zondag 3 september 1944.
Vannacht heb ik
ellendig gedroomd, zoo’n droom, waarvan je je afvraagt als je wakker wordt, of
het een droom is geweest of realiteit. Het was als volgt: Ik ging Fred
opzoeken. Het lager waarin hij zat was iets dergelijks als ons
Gemeinschaftsraum. Hij was er niet, en, merkwaardig genoeg, lag Herman
Frederikse op een van de bedden te dommelen. Onder gewoonte vroeg ik: “Is Fred
thuis? , waarop Herman heel laconiek antwoordde: “Neen, die zal je niet meer
thuis vinden, want die is vanmiddag gefusilleerd”.
…
Het
wehrmachtsbericht was weer alleszins de moeite waard. Allereerst, omdat er nu
eens niet in stond (voor het eerst sinds ca. 2 maanden) dat Londen met de V1 beschoten
was. Waarschijnlijk hebben ze een groot aantal startplaatsen daar in het gebied
van Pas de Calais buitgemaakt. Verder was er een typische propagandazin in: “Unsere
Truppen durchschritten Lyon”. Alsof ze zegevierend naar het Noorden oprukken en
daarbij Lyon gepasseerd hebben!
…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten