Dinsdag 26 Sept. 44
Het is weer koud, en het regent
dat het giet. Zouden ze thuis nog wel een dak boven hun hoofd hebben? Voorlopig
is er nog niets gezegd van Utrecht, maar zouden er niet acties tegen die paar
huizen verderop geweest zijn? {hoofdkwartieren van de SD en de Gestapo} Ik kan niet anders dan somber zijn. Indertijd heb
ik eens gezegd: er komen nog tijden waarin we zullen zeggen: Wat hadden we het
toch nog maar goed onder die Duitse bezetting in het begin. Ik geloof dat het
voor de mensen in Frankrijk al ongeveer zo is.
De hele morgen besteed aan het
dichttimmeren van mijn raam. Je werkt je “dood” en nog tocht het als een gek.
Maar het resultaat is toch dat ik het veel minder koud heb dan voorheen. Rieß
snapt er niets van dat ik de kapotte ruiten dichttimmer, hij zet in de
tropenkamer de verwarming aan, en dan moet de warme naar mij trekken. Vooral
niet de bron van de koude bestrijden! Maar dan: als je nu praat van Kohlenklau,
dan is dit wel een mooi voorbeeld! Rieß speelde toen een poosje met de
verwarming, en begon toen de boel schoon te spuiten met de tuinslang! Fr
Schultz liep te zingen: Heinrich macht die Bude sauber! Is dat nu werk voor een
ingenieur?
Verder vervelend vandaag, maar
gelukkig vanavond naar Schauspielhaus. Toneelstukken worden er niet gegeven,
maar wel vereenvoudigde voordrachten. Eerst werden gedichten voorgedragen.
Walter Frank: Teilung der Erde
Worte
des Glaubens
An
die Treunde
Vooral het laatste gedicht was
prachtig.
Toen kwam Marianne Hoppe
die voordroeg:
Die
Ideale.
Das
Mädchen aus der Fremde
Die
Erwartung
Paul Henkels las daarna das
Lied von der Glocke voor. Het doet merkwaardig aan dat het
Standaard gedicht dat iedere
scholier gedeeltelijk uit zijn hoofd moet leren, hier voorgelezen wordt,
terwijl al het andere zonder papier gaat!
Na de pauze werden “Die Räuber”
te tonele gebracht. de mooiste stukken er uit werden voorgedragen zonder décor,
d.w.z. alleen met een paar stoelen en een modern aandoende achtergrond. Het is
frappant hoe goed of je hier het toneel kunt volgen, ook zonder décor, en
zonder costuum. Alle spelers lopen in zwarte kleren, een soort overals. Ze
zetten zelf de stoelen en tafels op hun plaats en dan gaan de schijnwerpers aan
en de declamatie begint. Je hebt eigenlijk geen décor nodig, je kunt je
volkomen concentreren op de tekst. Kees Booy en Hans v Griffen waren ook v.d.
partij, en ze waren ook tevreden over deze poging van het Schauspielhaus.
Jan :
Dinsdag 26 September 1944.
Ziegenhagen heeft me vanochtend
weer eens een kool gestoofd bij Dietloff. Die vent brengt ook alles over. Het
is een ontzettend klein iemand. Ik hen den laatsten tijd steeds slechts drie
defo lichaampjes van ieder Bunamonster onderzocht, inplaats van vijf, zooals
voorgeschreven is. Maar met mijn routinebepaalde ik niettemin de juiste
Defowaarde. Alleen het was te zien, dat ik maar drie lichaampjes uitboorde, en
dus zorgde ik sinds ongeveer zes weken dat ik in ieder geval in elk Bunamonster
minstens vijf gaten maakte. Ziegenhagenis daar blijkbaar achter gekomen, en
heeft het Doetloff verteld. Deze droeg me op om iederen dag de onderzochte
lichaampjes op mijn bureau te zetten. Alsof hij aaruit kan concluderen hoeveel
lichaampjes ik per monster onderzoek!
De chefs hier vragen er gewoon om,
om belogen te worden. als ik mijn waarnemingen neerschrijf zooals ik die gedaan
heb, krijg ik regelmatig op- en aanmerkingen. Maar zorg ik dat alle defowaarden
precies in overeenstemming zijn met de verhittingstijd en –duur, dan zal
niemand er iets over zeggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten