Ik geniet er echt van dat ik dat
werk van die kunststoffen, die extractie en andere lullige bepalingen, kwijt
ben. “Karl” krijgt vandaag op: het meten van het specifieke geleidingsvermogen
van een NaOH oplossing. Gewoonlijk doe je dat met een brug v Wheatstone en een
telefoontje, maar hier wordt dat natuurlijk anders gedaan! (warum einfach wenn
es kompliziert auch geht) {Waarom simpel als het ook ingewikkeld kan} Wat een geknoei toch voor wetenschappelijk gevormde
mensen. Jüngling weet er helemaal geen weg mee. Ik moet hem natuurlijk zelf
laten knoeien, maar dat kan ik niet over mijn hart verkrijgen.
In Clb is het vandaag de laatste
dag feest, de laatste dag verlof van “Otchen” Dullidz. Wat is dat eigenlijk een
tyran, zoals hij achter die laboranten en analisten aanjaagt. En zelf doet hij practisch
niets, voornamelijk privé werk, maar als de chef er is, heeft hij het druk. Hij
zorgt altijd wel dat hij aanwezig is en wat onderhanden heeft.
’s Avonds naar het Rose theater,
na eerst met Edzard in Schöneweide gegeten te hebben. De kaart heb ik ook van Edzard
gekregen, waarvoor hij weer een kaart van de opera voor Zondag krijgt. De
operette die de familie Rose, waarvan dit theater is, opvoert is van Lehar:
“Frederique”. De muziek is aardig, maar wordt tamelijk slecht gespeeld, Frederique,
de beminde van Goethe, is een dikke juffrouw van tegen de veertig is. Dat gaat
niet, dat werkt op de lachspieren. Maar, al met al zong die dikke tante wel
aardig. Het geheel zou door Fritz Hirsch in A’dam veel beter opgevoerd kunnen
worden, daar ben ik van overtuigd. Toch was de avond wel goed besteed. Edzard
zat weer eens vol met zijn mindernomen,?? zodat je mee doet in de economische
dictatuur, en er niet alleen onder lijdt, zoals Paps dat zal doen met zijn
N.S.F. {Nederlandsche Springstoffen Fabrieken}.
Donderdag 3 Augustus 1944
Ik begin zo
langzamerhand ongerust te worden over het uitblijven van bericht van Hans uit München.
Vanavond heb ik
Fred eens een uurtje opgezocht. Er waren daar in Tegel in de laatste week maar
liefst zeven man verdwenen. O.a. Kees de Pater, die Zondagavond als vierde man
mee was geweest naar “Angelica”. Wel merkwaardig, dat ik heelemaal toevallig
tegen hem zei: ”als dit nu eens je laatste toneelstuk hier in Duitsland zou
zijn, wat zou je dan een bar slechten indruk meenemen van de moderne
toneelliteratuur. Hopelijk komt hij goed aan maar wat die jongens daar nu
zoeken willen in Holland, is me een raadsel. Één was er bij, vertelde Fred, die
er zeker van was, in Amersfoort terecht te komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten