28-7-1944
Een rotdag vandaag. Eerst moet ik
maar even mijn hart luchten over die stommiteit op de trap. Laat ik me daar nu,
na het eten, de trap op komen en naar beneden kijken over de leuning heen. En
nu loop ik me met mijn hoofd tegen de volgende trap op. Ik schrik, en sla met
mijn tanden op de leuning. Van een
voortand en een hoektand zijn nu stukjes af.
Naar V.D.E. voordracht. Wel
aardig, maar die tanden zitten me dwars. Ik kan haast niet eten. Na de
voordracht wil ik naar Kees toe, en ik scharrel me daar net zo lang met
verkeerde trams en verkeerde raadgevingen, dat ik ten slotte na een uur genoeg
heb van dat gedonder, en met de U-bahn naar huis ga.
Thuis gekomen hoor ik dat de Belg,
Verdonk, mijn buurman in de
Lindenstrasse verdronken is. Vader van twee kinderen, een brave jongen die
nooit uit ging, een aardige, verstandige jongen, zulke kerels doorstaan alle
bombardementen en verdrinken in de Spree. Een zeer tragische gebeurtenis.
Jan :
Vrijdag 28 Juli 1944.
…
Een heel
tragisch ongeluk heeft zich vanavond in het lager Wuhlheide afgespeeld: Maurice
Verdonk, een heel sympathieke Belg, is verdronken bij het zwemmen in de Spree. Hij
kon niet zwemmen en is blijkbaar te ver gegaan. Hulp kwam te laat. Het is wel een
beroerde gewaarwording, veertien dagen terug lig je naast elkaar in de
ontluizing te slapen, regelmatig zie je elkaar in de cantine en nu dood. Daarbij
heb je van den winter samen alle luchtaanvallen doorstaan, die toch heusch wel
eens spannend geweest zijn en dan sterft hij door verdrinking. Het was een van
de “nette” Vlamingen, die nooit uitging, en zich niet met vrouwen afgaf; hij
laat een vrouw en twee kinderen achter. We zullen een lijst maken en het geld
aan zijn vrouw zenden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten