Zaterdag 17 Juni 1944 Dagboeken : Vandaag is het de dag, dat ik er van overtuigd ben dat de invasie “naar de kloten” gaat

Zaterdag   (17 Juni 1944)

Nog steeds in mineur.

Na koekjes kopen en boek kopen bij Springer, op een bankje bij de Staatsoper, en later Tiergarten, wat gezeten en koekjes gegeten. Daarna nog wat gegeten in de Saarland strasse, en tot slot naar Borris toe.

Het was weer moeilijk de aandacht bij de voordracht te houden, omdat de opwinding te groot was. Photo’s genomen, ik hoop dat ze goed worden. Het zijn ontzettend aardige mensen. De zuster van Borris was er ook. Fr Wunsch doet me denken aan iemand in Holland maar ik weet niet wie. Het was na afloop van de lezing vooral leuk, toen iedereen weg was, en het gesprek van het nieuwe wapen afgeleid werd. Hans, Jan en ik hebben nog wat mogen blijven, en we hebben wat gegeten, zoals hier de gewoonte is, al waren het geen “Kuchen”. Deze mensen hebben het nog wel wat zwaarder dan wij.

Vandaag is het de dag, dat ik er van overtuigd ben dat de invasie “naar de kloten” gaat, en dat ze terug zullen moeten trekken. Om elf uur nemen we afscheid, en we gaan met de S-bahn naar huis. Hans neemt voor het laatste eindje Kirrdorfsteasse – Lindenstrasse  nog de tram! Dan moet je toch ook wel een lui varken zijn! Thuis gekomen net in bed als het alarm begint. Een beetje schieten, verder niets.

Uit Jans dagboek: 

Zaterdag 17 Juni 1944

Vanmorgen vroeg alarm van 1.25 – 1.55. Er zijn in Berlijn wat bommen gevallen, bij Tegel in de buurt. Ik hoop maar dat Fred er geen last van heeft gehad.

Na het lezen van de ochtendkrant was ik heel wat optimistischer geworden in mijn  idee over de toekomst. Maar toen ik las in het weermachtsbericht van vandaag dat Engeland nog steeds beschoten werd, zonk me de moed in de schoenen. Ik zie het nu werkelijk heel somber in. Vooral wanneer het mocht lukken om de gelande troepen in Frankrijk eruit te smijten. Het is zoo’n ellendige morele opdonder naar boven voor de Duitschers. Vanuit Engeland worden groote vernielingen toegegeven. Het beroerdste is, tegen de triomfantelijke smoelwerken van de Duitschers aan te moeten kijken.

…

Vanavond zijn we weer naar Borris geweest. Hij sprak over de Gregoriaansche periode tot ongeveer het jaar 1200. Het ontstaan van het notenschrift lichte hij o.a. heel uitvoerig toe.

Daarna zijn we er nog blijven eten, wat echt gezellig was. het is tocgh fijn weer eens in een kring aan een gedekte tafel te zitten.

…

Om tien uur waren we thuis, en ik lag net één minuut in bed, toen er alarm geblazen werd.