16 Juni 1944. Dag
van de vergelding
Een van de zwaarste dagen voor
mij hier in Du. Ik verwacht namelijk niet dat deze vergelding een einde brengt
aan de oorlog, maar ik beschouw het meer als een sprong van de bekende kat. Ik
kan het niet anders zien. Maar wat heeft vergelding voor zin als het geen
beslissing brengt? Ik verwacht een verschrikkelijke tijd hier, want tot nu toe
heeft iedere verergering van de oorlog het meeste effect gehad op de invoerder
ervan zelf. Vooral wat men dan nog zo van gehoord had. “Het is zó
verschrikkelijk dat, àls we dan toch nog verliezen, de vijand ons hier “restlos
ausmordert” (volledig uitmoordt). Dergelijke uitlatingen maken je niet rustig. Het Wehrmachtbericht
kwam om drie uur, en om vier uur waren er al tien verschillende lezingen van
wat er nu wel in stond. Dat het nieuwe bommen waren, met vliegtuigen gebracht,
en afgeschoten. Enz. enz. in werkelijkheid staat er:
“Das Stadtgebied von London und
die Englische Südküste wurde in den gestringen Abendstunden und in der
verganene Nacht mit Sprengkörper neuester Art belegd”.
(Het stedelijk gebied van Londen en de zuidkust van Engeland werden
gebombardeerd met explosieve apparaten van de nieuwste soort in de avonduren en
in de vorige nacht.)
Ik houd mijn hart vast, en met een
zeer verzwaard gemoed, en zenuwachtig als tante Anna, ben ik naar de Opera
gegaan. Eerst mijnheer Fischer opgebeld, maar deze komt pas Maandag terug. Hier
dus ook geen steun gevonden.
Op de fabriek bij ons helemaal
geen hoera stemming, we hebben toch maar een zeer nuchter stelletje, als we
niet dronken zijn. Overigens zijn er twee partijen: die van “Hoera”, en die van
“wat staat ons nu weer te wachten”. Welke van de twee gelijk heeft zal
de tijd moeten leren.
De opera heeft mijn gemoederen wat
tot rust gebracht. Elektra, weer zo’n bijzonder stuk van Strauß. Het was erg
mooi, prachtig gespeeld. Maar in het begin was ik toch nog veel te opgewonden
om er van te genieten.
Langzamerhand werd ik pas rustig.
Berichten als deze werken eigenlijk veel intensiever dan een bombardement,
omdat het blijft. Je ziet duidelijk voor je dat de oorlog beslist nog een jaar
duurt, terwijl je hoop had dat het dit jaar afliep. En dat slaat je dermate
neer, dat je er niet één twee drie bovenop komt.
Kaartje van Oos:
Vrijdag 16 Juni 1944
Ik ben vanmiddag
ontzettend geschrokken van het weermachtbericht; hier kwam de volgende zin in
voor: “In den gestrigen Abend- und Nachtstunden, wurden die Stadt London und
die Südküste Englands belegt mit Sprengkörpren neuster art”.
(In de avond en nachtelijke uren werden de
stad Londen en de zuidkust van Engeland gebombardeerd met explosieven van de
nieuwste soort.)
Ik ben bang dat
ze gas gebruikt hebben. En dat betekent weliswaar het einde van den oorlog,
maar vraag niet wat voor einde. Goddank heerscht er onder de Duitsers geen hoera-stemming,
de stemming is zelfs zeer gedrukt. Allen weten, dat dit wel eens het einde van
Berlijn en van ons allen zou kunnen zijn. De meesten zijn van mening dat het
geen gas geweest is (of ze willen zich groot houden tegenover ons) en
verkondigen, dat Duitschland nooit als eerste met gas zou beginnen. Maar aan de
andere kant geven ze toe, dat, wanneer Duitschland met gas zou begonnen zijn,
det nooit of te nimmer in het weermachtsbericht vermeld zou staan.
Merkwaardig is
ook dat er niet bij stond dat er vliegtuigen bij gebruikt zijn. Ik vermoed dus
dat het een soort raketten zijn geweest, die uit een kanon afgeschoten zijn. De
beste typering van den Duitschers is en blijft toch nog altijd Dr, Schultze uit Jules Verne’s “Het
monsterkanon van Staalstad”.
...
Met de stemming
is het toch iets anders dan ik eerst dacht. Er zijn weldegelijk groepen, die “hoera,
de vergelding!” roepen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten