La Haute Beaume 14 Mei 1944 van Grand Père : Ik ben bezig een dienstbode te vinden, maar als ik er geen vind ga ik naar een pension in St Hippolyte.

Volgens poststempel : Baume des Arnauds, H^tes Alpes (la Haute Beaume heeft geen postkantoor.)

14 Mei / 44

Mon cher petit-fils, c’est aujourd hui l’annivercaire de ta chère maman et

nous ne sommes pas là pour l’embrasser et la féliciter. La guerre, ramènnent

la comunauté à l’état sauvage, détruit toutes les vertus familiales

et tout les convenances, politesses, amabilités qui différencient les civilisés des

autre. Et nous n’y pourons rien, helas! J’ai reçu hier, après midi, ton

carte posté le 27 avril. Je prend bonne note de son contenu. Maintenant,

si je pourais faire intervenier les autorité, cela … … les difficultés,  

c’est bien difficile et je crain que le plus simple et peut-être le plus vague, c’est

d’attendre patiammant de fair des hostilités. Si Dieu nous conserve la vie  

et bien-être, nous pourions, il faut espérer, nous revoir.

Je vis ici de la vie des montagnes, sauf que je marche assez difficilement et

ne peu rien fair, sinon me reposer, alors que tous travaillent avec reddition

à labourer, semer, herser, planter, soigner les bêtes, etc, etc. Nous avons un

joli … qui n’a pas plue à 25 jours et qui est très bleu. Nous élevons ici,

canards, dindes, poulets et pintades. Mais on a des mérite avec les immobilles

restrictions, lorsque, interventions, qui, tout en poursuivant un bon but,

entre… … entricéta. Ma santé, sur mon âge et nom infirmité, assez

bonne. Je ne sais encore combien de temps je restera ici; cela pépendant des

événements. Je m’ocupe de trouver une bonne, mais je n’avais pas

… me metter … … un pension a St Hippolyte?

---//---

… bien mes bonnes amitiés à ta

famille, à ton père, à ta mère, à ton

frère et à ta sœur, dis-lui combien il

me tarde de les revoir.

Et toi, mon cher petit-fils, je t’embrasse

bien affectueusement. Que Dieu

te garde à noter affection et que nous

puission nous revoir bientôt.

Lieve kleinzoon,

Het is vandaag de verjaardag van je lieve moeder, en we zijn niet bij elkaar om haar te omhelzen en te feliciteren. De oorlog brengt de gemeenschap terug naar de wildernis, vernietigt de deugden binnen de familie en alle gemakken, de beleefdheid, de voorkomendheid die de geciviliseerden onderscheiden van de rest. En daar kunnen wij niets aan doen, helaas!

Gisteren namiddag heb ik de briefkaart die je op 27 april op de bus gedaan hebt ontvangen. Ik heb nota genomen van de inhoud. Welnu, als ik tussenkomst van de autoriteiten zou kunnen bewerkstelligen, zou dat de moeilijkheden verminderen, maar ik vrees dat de simpelste oplossing de onzekerste is, geduldig wachten op het einde van de vijandelijkheden. Als God ons het leven en welzijn spaart, zullen we elkaar hopelijk nog weerzien.

Ik leef hier het leven in de bergen, behalve dat ik moeilijk kan lopen en niets kan doen dan uitrusten, terwijl iedereen met overgave werkt, ploegt, zaait, egt, plant, de dieren verzorgt enz. enz. We hebben hier een mooie lucht die in 25 dagen niet geregend heeft en erg blauw is. We fokken eenden, kalkoenen, kippen en parelhoeders. Maar we hebben beperkingen wat betreft de gebouwen. … … … terwijl we een goed doel nastreven … …

Mijn gezondheid is, gezien mijn leeftijd en gebrekkigheid, best goed. Ik weet nog niet hoelang ik hier zal blijven, dat hangt af van de gebeurtenissen. Ik ben bezig een dienstbode te vinden, maar als ik er geen vind ga ik naar een pension in St Hippolyte.

Breng mijn genegenheid over aan je familie, je vader, je moeder, je broer en je zuster, vertel ze hoeveel ik er naar verlang ze weer te zien. En jij, mijn lieve kleinzoon, ik kus je liefdevol. Moge God je beschermen door onze genegenheid, en dat we elkaar snel weer mogen zien.

Liefs van je oude grootvader

Genouy