Woensdag 17 Mei 1944 Oos : Twee brieven op één stempel, het is toch een schat van een juffrouw.

17 Mei 1944 Woensdag

Op het lab begon het vandaag zo: eerst van 7 tot half acht dagboek e.a. Half acht verschijnt Fr. Kuschel, en maakt een praatje over verschillende dingen, tot om acht uur Rieß verschijnt en deze gezellige conversatie moet worden afgebroken. Fr. Kuschel verdwijnt, en Rieß gaat op de zelfde stoel zitten. Hij heeft het boek “de Geokosmos” van me geleend en begint er een praatje over, van acht tot half negen, en hij vraagt ook nog of ik het voor mogelijk houd, dat men diff. proeven in een uur doet, hetgeen ik ontken.

Half negen is het ontbijtpauze, tot negen uur, en daarna komt Jan een praatje maken tot half tien. Dan even aan het werk, diffusie geprobeerd uit te werken enz.

Bij Schröder een afschrift gekregen waarin een apparaat staat beschreven, dat in korte tijd diff. const. {diffusieconstanten} aangeeft. Wat een figuur voor Rieß! Het eerste wat je doet is toch litteratuur nakijken.

Veel last van slaap, vannacht is er alarm geweest. Wel niet lang, maar het kost je toch altijd een hoop tijd, minstens een uur. Bovendien slaap je niet rustig meer. Brief naar huis vandaag gepost, met een brief van Jan de Boer. Twee brieven op één stempel, het is toch een schat van een juffrouw die zo’n stel Ausländer een degelijk … lapt. Om acht uur komt Kees en Edzard gaat onder het gips. Ik zou eigenlijk zelf dit masker maken, maar ik wilde mijn pakje met masker weg sturen, en daarom had ik mijn aandacht daarbij. Twee lagen gips waren voldoende. Achteraf voelde ik me verneukt dat ik me aan het werk onttrokken had, en mijn  pakje had ingepakt, want ik had beloofd dat ik dit masker zou maken. Kees vond het erg interessant, maar had het vroeger al eens gezien. J dB heeft deze methode zelf uitgewerkt, er zijn geen voorschriften voor te vinden.

Hendriksen kwam even kijken, en had direct weer verhalen. Natuurlijk altijd over de vrouwen, en over het verschil in houding daar tegenover: hij, de man van ervaring en toepassing; en wij, die deze practijk niet zo hoog schatten. Hij begon een heel verhaal over de taalverschillen in Holland en Vlaanderen, en ja, daar viel hem weer eens in dat de woorden neuken en naaien in het Vlaams niet gebruikt worden, maar dat daarvoor poepen en vossen meer gangbaar waren. Hij zat eens een boek te lezen, en daar stond in dat een jongen voor een examen zat te “vossen”. En toen vroeg hij aan zijn moeder wat vossen betekende! Moeder verontwaardigd, gaf hem een klap op zij hoofd. Toen hij zei dat het in het boek stond zei ze: die vieze Hollandse boeken mocht hij niet meer lezen.

Jan: