Zondag
Eerst heerlijk uitgeslapen. Dat kan op zichzelf al een genot
zijn. Om een uur op half elf met mijn eten begonnen. In de braadpan van Edzard
mijn kalfscoteletten gebraden, heerlijk bruin, zoals een huismoeder dat ook
doet. Lekker jus gemaakt, en heerlijk gegeten. Daarna wat gelezen in “Lourdes”
van Zola. Je kotst er van, die hele katholieke bedoening. Je reinste
verafgoding, primitief. Zola schrijft anders uitstekend, elke zin is mooi. Dit
valt ook zo op, nog in sterkere mate; bij Materlink, waarvan ik La vie des
Abeilles op de kop getikt heb. Van die bijen weet ik meer dan hij daar in zijn
boek schrijft, en toch is het een genot om te lezen, omdat je dan pas ziet hoe
mooi het eigenlijk wel allemaal is. Wat is onze gewone taal toch banaal
vergeleken bij hetgeen zulke mensen er mee presteren.
’s Middags met Thijs en Hans in Erkner wat gewandeld. Ondanks
het feit dat we al voorbereid waren door de geruchten stonden we toch paf van
de uitwerking van dit laatste bombardement. We hebben verder genoten van de
natuur, we waanden ons in de bossen bij de Bilt. Even doorlopen en je komt bij
de Zeister tram …. Was het maar waar! Zo langzamerhand begin ik toch naar huis
te verlangen, al besef ik dat de verhoudingen dan anders vullen zijn dan bij
mijn vertrek. Wat staat ons nog te wachten wat zijn er weinig mensen die dat
werkelijk beseffen.
De wandeling in Erkner liep in de buurt van het spoorlijntje
dat verderop gaat naar Fürstenwalde. Een prachtig berkenlaantje, een mooi
uitzicht over een dal dat prachtig groen begon te worden, de bomen overal in
knop, heerlijk zacht weer; alles was even mooi. Daarna naar Rahnsdorf,
Strandbad, waar we goed gegeten hebben, jonge spinasie!
De “Katholiche Frachie” is wel erg heterogeen. Thijs Vinks is
een aardige rustige jongen, maar die Hans is een raar kereltje, waarvan ik
eigenlijk nog niet veel hoogte heb. Ontzettend eigenwijs, en een klein kind.
Wat zullen ze thuis van hem schrikken als hij weer terug komt, hij is wel heel
anders geworden. En toch is hij nog lang niet normaal!
Na thuiskomst maar direct in bed gekropen, want de ziekte is
nu wel voorbij en het wordt weer werken.
Jan:
Zondag 16 April 1944.
…
We hebben het
plan opgevat om gipsmakers te gaan maken. Ik zal morgen eens kijken of ik op de
fabriek de ingrediënten te pakken kan krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten