Maandag 27 Maart 1944
Lieve Oos,
Ziezo, ik ga je maar weer eens
schrijven, hoewel ik niet erg in de stemming ben om een zeer rooskleurig
epistel te dichten, daar ik met “wrijving” of te wel hooglopende ruzie in
bedekte vorm gehad heb met mijn drie jaar jongere wufte vriendje. Hij mag van
mij de pip krijgen, en ik vind het zo jammer dat ik jou hieromtrent niet
mondeling kan raadplegen (niet omtrent die pip hoor!) om ook eens van een
andere jongenskant de verschillende opvattingen omtrent omgang tussen jongens
en meisjes te horen. Hij vindt mooi de meisjes die jij vroeger als “afgelikte
boterhammen” definieerde; hij zegt dat die meisjes veel meer kijk op de liefde
krijgen dan die “onontloken bloempjes” die zo naïef zijn en die zo maar trouwen
zonder een “studie” van de liefde gemaakt te hebben. Ik ben ontzettend nijdig
op hem geweest, werkelijk bàr boos, en ben, héél kinderachtig, van plan om nooit
meer naar hem toe te gaan. Ik heb het hier wat kort verteld. Maar er zijn voor
mij inderdaad redenen om heel beledigd te zijn. Ik zou dit wel eens willen
weten: heeft een jongen niet meer respect voor een meisje dat zich níet laat
gaan en níet een jongen probeert te “vangen” als ze zo maar eens zin heeft
gezoend te worden en verder niets? Het lijkt me absoluut van wèl; en nu ik zo
vreselijk weinig met jongens om ga, gaat het me wel eens duizelen als ik die
theorieën van hem hoor, en dan denk ik soms: zou ik het dan zó mis hebben, of
hoe zit dat? Ik zou zo graag jouw mening daar omtrent horen maar helaas gaat
dat niet, en andere lieden waar je ’t aan vragen kunt zijn niet beschikbaar.
Als ik nu nog neven had, dan zou dat wel gaan maar helaas heb ik die niet, en
dat spijt me waarachtig. Hoogst waarschijnlijk vind je dit relaas niet weinig
onbelangrijk, want per slot zijn er veel belangrijker dingen z.a.h.
ontwikkelen; en als je in omstandigheden verkeert waarin jullie verkeren dan
lijken deze “problemen” jullie waarschijnlijk zo vèr en nevelig toe dat je je
er niet meer in kunt verplaatsen. Goddank hebben jullie geen tijd om ook nog
over zulke en nog vele andere dingen te piekeren, iets wat wij hier maar àl te
veel doen, en vooral zulke jongens als jullie maar ja, zo heeft ieder zijn
eigen moeilijkheden en moeilijkheidjes, en ieder vindt ze weer héél belangrijk
als ze hemzelf aangaan.
Nog een heel naar iets is ons
overkomen; d.w.z. het is voor ons al erg naar, maar voor de familie veel erger.
Een jongen die we al 3 jaar kennen, Arike en ik, en die geweldig mooi viool
speelde, is omgekomen. Helaas zal zoiets nog wel meer gebeuren. Er aan doen kun
niets. Je kunt je alleen niet meer voorstellen dat je een jongen die je nu al 3
jaar heel regelmatig ontmoet, die vol levenslust is, opeens nooit maar dan ook
nooit meer zilt zien. Eigenlijk is het maar goed dat hij dood is: misschien,
als hij was blijven leven, waren er nog meer rampen gebeurd. Zó moet je de zaak
bekijken, en zo moet je alles bekijken: van alles de minst donkere zijde
opzoeken, dan gaat het wel. Philosoof moet je worden. Dat heb ik ook aan Arie
geschreven, die het ondanks de uiterlijk schitterende omstandigheden waarin hij
verkeert toch moeilijk heeft. Het is voor hem ook belabberd dat nu nog maar
niet klaar is, terwijl hij al zo oud wordt maar ja, per slot van rekening staat
nu álles stil, zodat relatief gezien alles ’t zelfde blijft. Of dat voor ons
landje niet een ongunstig teken is, laten we buiten beschouwing. Tussen Arie en
mij heeft z. een plezierige en uiterst kalme correspondentie ontwikkeld- hij
komt eens een keer hier (per velo!) om enkele blikjes te brengen, geschonken
door zijn ma, om jouw “spijs te kruiden”. Ik heb gezegd dat het voor jou niet
nodig was, maar dat je het wel met Pels zou delen, die heeft ’t toch zo nodig?
In ieder geval vind ik het van ma v.d.L. erg aardig. De laatste brief die ik
van A ontving was er een waarover ik me krom gelachen heb, d.w.z. hij schrijft
in spreektaal; en die is buitengewoon schilderachtig zo nu en dan. ’t Stond vol
met woorden als:”ronddarren” (in de keuken) “op z’n falie geven” enz. E ook dat
hij tot z.z. zei: suffertje! Verkleinwoorden zijn ook zijn fort. Hij
dacht natuurlijk ook dat we een neef hadden (Petertje) zoals iedereen
dat dacht het blijkt toch kennelijk aan Maarten en Nel, dat iedereen denkt dat
’t een jongetje is, ook als ze de naam niet eens weten. Petertje is laatst hier
geweest, ze stond met de wagen in de tuin, en Nel en ik stonden bij haar, maar
ze keek met een intense belangstelling héél hoog in de lucht, en toen we keken,
zat Frans Twaalfhoven op de vensterbank van zijn kamer. Wij wilden Petertje
laten zwaaien, en Frans zwaaide, maar niets daarvan, ze vertikte het. Even
later zat ik met haar te spelen met een mooie gele eend van hout, waar ze dol
op is. En opeens hup, daar smeet ze de eend weg, en begon, met een brede
grijnslach op haar snuit, enthousiast met beide armen te zwaaien, naar Frans,
en dat zó heftig dat de hele wagen stond te wiebelen. Frans had minstens zoveel
plezier als Petertje. Het was komisch. Ze heeft 3 tanden, één a.d. bovenkaak en
2 aan de onderkaak. En ze pleegt ermee te knarsen, waarbij ze dan een
buitengewoon onsympathiek gezicht zet. Ze praat nu ook al een beetje. Reuze
grappig. Je brief via Klaas hebben we ontvangen. Wat fijn voor hem dat hij
verlof heeft. Maar 2 x geelzucht te hebben gehad is ook geen lolletje- lieve
hemel, ik kan met hem meevoelen! Nu Oosel, ik schei er uit. Dit vind ik wel een
practisch formaat vel, niet te groot, niet te klein. A.s. zondag word ik
aangenomen. We zijn met z’n zessen, Alise Willy Vos, Hector, Jacques en Kees R.
en ik. 3 jongens 3 meisjes Prachtig hè Ik ben de enige die gedoopt word.
Dag, zoentjes van Lily
In dat platte blikje dat je
stuurde zitten daar sardientjes in? Schrijf het even.
P.S. In je pak dat je gestuurd
hebt, zaten ook de bombons, maar mams had ze natuurlijk niet gezien want ze
dacht dat ’t een zakje tabak was. Ze is nog precies als vroeger! Misschien vind
jij haar wel ouder geworden als je terug komt. De bombons zijn erg lekker. 14
dagen geleden is je pak (costuum) verstuurd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten