Utrecht 9 april
Verstuurd 13 april
Lieve Oos,
Ziezo, ik ga je maar weer eens
een epistel dichten, na mijn verontwaardigde brief van 2 weken geleden. Je
brief heb ik gekregen, en ik stel het zeer op prijs persoonlijk een brief van
je te krijgen hoor. Fijn. Ik schrijf heel gek vandaag, maar ik ben nu eenmaal
in zo’n bui. Je zult ’t wel kunnen lezen. Nu, we zijn nu definitief leden van
de Waalse kerk geworden, met z’n zessen. Het “examen” was Donderdag 30 maart.
Zoals je weet laat le Cornu ons allemaal nà alkaar een half uur lang komen en
neemt ons onder ’t mes. Zijn hooglerarenconplex voedt hij nog altijd aan zijn
boezem(!) Ik kwam na Kees R. en ’t was gewoon schitterend, daar zat de
examinator + assessor, met name ds. le Cornu en een ouderling. Le C. begon met
me gerust te stellen, vond z. zelf buitengewoon aardig natuurlijk, en toen,
zichtbaar onder de indruk van de plechtigheid van ’t ogenblik, begon hij de
ondervraging. Woensdag hadden Willy Vos en ik samen nog de hele geschiedenis
van de Hervorming doorgeraced, het was een hele boel, maar ik heb de
voornaamste dingen er uit gehaald. Toen Willy wegging Woensdag, waren we er
beide van overtuigd dat we niets, maar dan ook niets wisten. Des te meer
viel het me mee toen le C. begon met me enkele Parabels te vragen, met veel
gesteun kwam ik tot 8. Toen moest ik “le bon Samaritain” vertellen. Ik had hem
net gelezen in de bijbel dus dat ging prachtig, dwz ik rammelde als een
bezetene het verhaaltje af + de moraal, zó dat le C. alleen maar kon knikken en
de ouderling zelfs dát niet, omdat hij het waarschijnlijk niet goed volgen kon!
Innerlijk lachte ik me slap, eigenwijs hè. Enfin, ik wist alles wat hij vroeg
op één ding na, d.w.z. dat er ergens in Lévitique staat dat de haas en het
konijn herkauwers zij ….. nou zeg. Dat moest ik weten om te bewijzen dat je
niet alles wat er in de bijbel staat “au mot” moest nemen. Zondag zijn we dan
bevestigd, en het was werkelijk mooi, een goede preek, het geheel
indrukwekkend. Onderwerp: je suis la lumière du monde, celui qui me suit ne
marchera pas dans les ténèbres, mais il aura la lumière de la vie”. Hij heeft
‘t ook over Dook en jou gehad. Eventjes.
Het was voor ons allemaal een
mooie dag. We kregen een bijbel en gezangenboekje en een ingelijste plaat. Wat
rijk hè. Dat is echt voor zo’n “elite gemeente”. Nu iets over de Mattheus
Passion. Bij de vd Elsten doen ze het wel weer, ze hebben gevraagd of ik weer
mee deed, maar ik heb geen tijd. Ik vond ’t reuze sneu, maar niets ààn te doen!
Het zijn van ‘t jaar allemaal anderen dan vorig jaar. Maurits is er natuurlijk
niet, en zo’n massa anderen niet, die vorig jaar wel konden. Toch heb ik de
Matth. gehoord, en wel bij een in twee avonden verdeelde kerkdienst in de
Pieterskerk. Het was wel mooi hoor, maar het is zo jammer dat je zo critisch
wordt als je er zelf veel van weet. De dirigent was geen vakman, en dat merkte
je aan alles – er zat geen lijn in, geen enkele inzet was gelijk, de
sopranensolo was de eerste avond uitgesproken slecht. De 2e avond
ging alles veel beter. Ik ben er heen geweest met Piet L. een reuze aardige
vent, we kunnen samen goed opschieten en proberen elkaar ’t leven wat minder
afgrijselijk te maken. Het is zo fijn om naar muziek te luisteren met iemand
waarvan je weet dat hij er met zoveel of meer uit haalt dan jezelf – onze
smaken komen nogal overeen. Alleen vindt hij alten steevast lelijk, hoe dan
ook. Iets wat ik niet altijd vond. Hij houdt niet van dat keelgeluid, daar wordt
hij al kriebelig van. Je kunt je soms krom lachen om hem, hij is zo geestig en
bekijkt goddank de wereld ook met een flinke dosis humor, dat is voor mij heel
plezierig. Hij komt vrij geregeld hier tegenwoordig en loopt dan met zijn
handen in zijn zakken de kamers in ’t huis door alsof hij hier jarenlang
woonde! Die mams is toch zo’n rare – ze is toch nog altijd dezelfde. Ze vindt
Piet heel aardig, net zoals ze Jan altijd aardig vond en als hij komt verwent
ze hem, met ’t gevolg dat hij uit materialistische oogpunt overwegingen nogal eens aan komt zeilen. Gisteren werd er
gebeld. Het was de kruidenier die kwam horen. Ik deed open en riep mams, ging
zelf boven zitten werken. Even later hoor ik ’t poortje opengaan, een fiets
neerzetten, opgewekt gepraat enz. ik dacht wat voert mams toch uit met die
kruidenier. ( je weet dat dat ook een speciaal vriendje van haar is) De wasmand
had de hele morgen in ’t portaal gestaan, maar die was nogal zwaar en we waren
te lui geweest om hem naar boven te sjouwen. Enfin, het opgewekte gekeuvel kwam
nader en nader met als begeleiding het geknars van de wasmand. In mams kamer
werd hij met een plof neer gezet – en opeens herken ik de stem van Piet, die
pàs nog geweest was en die we helemaal niet verwachtten- hij klopte bij me aan,
kwam binnen, plofte onder luid gekreun op een van mijn dien ten gevolge niet
minder luid kreunende wrakke stoeltjes, en stootte uit: wat een gek huishouden
is dat hier ….. hij kwam n.l. toevallig langs fietsen, en mams die net de
kruidenier weg had gestuurd had hem juist gezien, hem in figuurlijke zin bij de
kraag gepakt en gezegd: breng jij de wasmand eens even naar boven …. Je beleeft
hier rare dingen als je geen dienstbode hebt. Ziezo, ik ga nu laden oftewel
lunchen. Ik weet nog niet wanneer ik dit epistel weg zal sturen. /
Het is nu tweede paasdag, en
avond. Net heb ik als een idioot zitten zwoegen op stereosommetjes; daar ben ik
toch zo stom in. Verschrikkelijk. Als ik bij m’n leraar zit kan ik ze opeens
wel, maar thuis kom ik op geen enkel idee. 19 mei heb ik schriftelijk!!! Denk
aan me alsjeblieft; misschien ben je dan wel met verlof. Stel je voor – dan zou
ik juist dat lamme examen hebben. Zaterdag is Arie hier geweest. Hij was op de
fiets, daar hij liever niet in de trein zit. Mijn gevoelens jegens hem zijn wel
erg veranderd, gelukkig voor mij; maar (het zal je ongelooflijk toeschijnen) ik
vrees nu voor complicaties van zijn kant. Als het zo is, dan is de op de keper
beschouwd het hele geval tragisch, vind je niet. Enfin, laten we hopen dat er
geen moeilijkheden meer komen want, zie je, ik heb de laatste tijd al zo
verschrikkelijk veel akkewietjes gehad dat ik er schoon genoeg van krijg. Ik ga
bijna geloven dat ik àl te veeleisend ben, maar ik ben niet van plan te gaan
trouwen met iemand waarvan ik niet houd. En als er iemend is waar je wel om
geeft, reageert die niet, òf twee jaar te laat – Tragi-comedie zou je
dit kunnen noemen. Och och wat is het leven vaak ingewikkeld, juist in
“kleinigheden”. Nu ben ik altijd nogal erg zwaar op de hand geweest,iets wat je
in deze tijden juist niet zijn moet want er zijn àl te veel dingen waarover je nodeloos
kunt zitten piekeren. Ik moet dat nodig afleren, want anders word ik nog
zenuwpatiënt! Stel je gerust, zo ver ben ik nog niet gedaald. De Miliï zijn hun
huis uit gepoot, de halve Stolberglaan trouwens, en zitten nu met z’n allen in
een woonkamer op het Noord-O. daarom zijn ze vandaag om half2 al bij ons komen
zitten en we hebben zitten zommebaaien in de tuin. Om 5 uur gingen ze pas weg.
En we waren allemaal in zo’n gekke bui, ieder op z’n beurt deed een duit, met
name een geestigheid, in het zakje, op
’t laatst lagen we slap. Oom Albert is trouwens de laatste tijd ook zo geestig.
Zaterdagavond waren p. en m. a. d. overkant, en oom A. kwam naar beneden, de
kamer in, reusachtig feestelijk gezicht, bloem in het knoopschat, en ging
iedereen een handje geven, en zei: zo, nou, dat is mooi dat jullie er aan
gedacht hebben, dank je wel voor jullie belangstelling. Geen mens snapte er
iets van, noch paps noch mams noch de hele verdere familie van Egmond. En oom
A. ging met een reuze voldaan en ver genoegd gezicht rond zitten kijken, met zo’n
knalgele narcis in z’n knoopschat. Enfin, de hele zaak lag slap natuurlijk.
Stel je oom A. goed voor! en wat bleek nu? Hij had toevallig gemerkt dat hij
die datum25 jaar geleden gepromoveerd was!
We hebben vandaag 12 April een pak
van je ontvangen. Je bent een snoezepoes dat je me zoveel cigeretten stuurt, ik
heb er nog nooit van mijn leven zoveel gehad! Maar ik krijg de laatste tijd
nogal eens herenbezoek zodat ’t me soms wel van pas kwam. Nu is ’t voorlopig
afgelopen gelukkig , dat bezoek. Alleen Piet komt nog wel eens, maar zo zelden,
want hij is zelf ook hard aan het werk. En dan dat boekje over Beethoven vind
ik ook enig; het is zo gruwelijk jammer dat we hier nooit meer naar concerten
gaan. de abonnementsconcerten zijn afgeschaft, gecombineerd met de
volksconcerten, je moet steeds zelf je kaart weer gaan kopen, en dan ’t
publiek!! Om voor weg te lopen gewoon. Nu, er is niets meer aan. Nu ga ik de
brief wegstueren want ik heb er al een dag of 4 over gedaan. Excuus! Dag snuitje(!)
Zoen van Lily
P.S. Henk van Dam heeft een zoon Michel
Johan. Enig hè.
P.P.S. Vandaag 13 April pak met
brood gekregen. Dank voor Aromat en de Hollandse poeder! Je verwent me, niet
meer doen hoor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten