Berlijn, 11-11-‘43
Lieve Paps, Mams en
Lily
XIII
Ondanks het naderen van den
winter kan ik weer eens een echt optimistische brief schrijven. Deze week is er
n.l. iets bijzonder prettigs gebeurd: ik ben verplaatst. Ik begon me net af te
vragen of ik niet eens om ander werk zou vragen, omdat het per slot van
rekening niet erg veel afwisseling bood. En nu wordt ik me Dinsdagmorgen bij de
chef geroepen, die zijn tevredenheid over mijn werk uit, en vertelt dat ik naar
een andere afdeling, de Entwicklung, gestuurd wordt. Ik zit hier nu al weer
twee dagen, en het bevalt me best, veel vrijheid wat betreft de methode van
werken, en meer gelegenheid de zaak wetenschappelijk aan te vatten. Het werk is
eigenlijk meer physisch dan chemisch, maar ik kan hier in ieder geval veel
lezen, en dat is alles wat ik verlangen kan. Dit voordeeltje dat ik nu heb, is
een tegenwicht tegen de naderende winter. De dag vliegt om, omdat het werk
interessant is, de avond vliegt om, omdat ik dan vrij heb, en zo vliegt de
tijd, en dat is maar gelukkig ook. Ik denk dat het paps niet zo vergaat.
Deze week de photos ontvangen van
Petertje, met haar vader, moeder en grootmoeder. Wat is dat kindje al verandert
sinds ik weg ben, geweldig gewoonweg. Ze zijn erg leuk de photos. Is paps aan
het fotograferen geslagen? Ik probeer uit te drukken hoe Petertje kijkt, laten
we zeggen wereldwijs, en tegelijk verwondert over wat er om haar heen gebeurt. De
foto van Lilie met Chips is ook erg leuk. Ik heb de bezorger een bedankje
gestuurd.
Het tekenen schijnt weer aan de
orde te zijn, er gaan hier tenminste weer nieuwe geruchten. Een feit is, dat
van Dam hier is geweest of nog is. Tenzij ik als militair mogelijkheden krijg,
kom ik terug in het gegeven geval. Dat er nu nog mensen zijn die praten over
solidair zijn e.d. verbaast me. We hebben de studenten nu al in ± 5 categorieën
verdeeld zodat daarvan geen sprake kan zijn. Bovendien is de hele kwestie zo
onbelangrijk voor het geheel, en alleen belangrijk voor ons en het vaderland.
Ik ben niet van plan ter wille van een paar koppige lieden, die niet erkennen
willen dat ze ongelijk hebben, hier nog langer te zitten. De voornaamste
argumenten zijn echter niet zo direct uit te leggen.
Nu nog wat huiselijks. Ik heb
geschreven over een deksel. Laat ik nu twee dagen later ontdekken dat ik een
prachtige deksel heb, n.l. een bord. Je moet maar op het idee komen.
Vanavond luchtalarm gehad, heel kort, onbelangrijk. Als de sirene begint, gaat
het licht uit. Willen jullie een kaars sturen, die hebben de lagergenoten
als noodverlichting, hetgeen erg prettig is.
Gisteren een brief van Kögel nota bene met de
mededeling dat hij nog nooit wat van me gehoord had. En hij heeft me al antwoord
gegeven op een brief van me. Wat moet ik daar nu mee? En dan schrijft hij dat
zijn belangstelling naar ons uitgaat. Het lijkt er niet erg op, op deze manier!
Zaterdag 13 november.
Gelukkig dat ik donderdag al aan
mijn brief begonnen ben, want gisteren had ik geen tijd. Plotseling kreeg ik
een kaart aangeboden waarop ik een lezing van prof. Hund over de moderne
atoomtheorie kan bijwonen. De lezing was in de grote gehoorzaal van het
de Teknische Hogeschool. Een zaal, zo groot, dat er de zaal van prof Kögel wel
twee maal in gaat! Daar is ook geen aardigheid meer aan hoor. Dan liever willigen
met een paar man, daar heb je veel meer aan.
Twee dagen heb ik heerlijk
gegeten, bloedworst, daar krijg je hier 200 gram van voor een bon
van 50 gram
maar het is er ook maar één dag in de week, en je moet boffen een gedeelte heb
ik gebakken in mijn alu. bordje, dat gaat best. Een braadpan heb ik dus
eigenlijk niet nodig toch niet nodig. Er is weer een pakje in aantocht voor
mij, de kaart ervan heb ik al, ik moet het nog afhalen. Ik ben er erg benieuwd
naar, nu ik zo’n tijd niets gehad heb zo is het toch veel prettiger, de
spanning wordt groter.
Bob is nu ook in het lager, we
zitten op een zelfde kamer. Verder is alles nog hetzelfde in het lager, het
bevalt me nog steeds goed. Verder een brief van Grandpère gekregen van 27
October, met een doktersverklaring. Ik weet nog niet goed hoe ik daar nu mee
verder moet werken. Nu ik op een ander laboratorium zit kan ik de eerste tijd
niet zo vaak vrij vragen voor zulke dingen, maar ik zal toch komende week
proberen iets te doen. Nu nog even antwoord aan mams van 31 Oct. Het blauwe
petje zal ik nog wat uit moeten rekken het is anders een aardige greep die je
gedaan hebt, dan zie ik er helemaal als een Fransman uit! Al het fruit is prima
aangekomen en heerlijk rijp geworden. Taai was er niets. Grandpère schrijft dat
hij erg blij was met mijn brieven van jullie, dus heeft hij kennelijk niets van
de directe ontvangen! Wat is dat toch vervelend. Schrijf maar weer in het Frans
hierheen. Nu lieverds, het is alwéér zaterdagmiddag en ik heb het alwéér druk.
Straks pakje halen enz. morgenvroeg naar de Waalse kerk, naar mijn vrienden, en
naar een concert. En dan is het weekend alweer om. Zo gaat het toch maar snel.
Tot spoedig (schrijvens)
Oswald
Geen opmerkingen:
Een reactie posten