Köpenick Vrijdag 29 oct ‘43
XI
Beste Paps mams en
Lily,
(Brief Lily van 6 oct. ontvangen)
Het is zover hoor, ik zit in het
“Angesteleter Lager” in Köpenick. Vanavond ben ik eigenlijk voor het eerst hier
thuis. Woensdag ben ik verhuisd. Ik had zondag al een paar koffers vol
gebracht, zodat het belangrijkste al over was. Woensdag ben ik dan met de
laatste spullen verhuisd. Het was geen prettig afscheid van die kamer, het is
altijd een prettige fijne kamer
geweest, en dan ga je niet graag weg.
Toen ik me ging “afmelden” bij de politie, vroegen ze me of het niet beviel in
Hirschgarten, waarop ik natuurlijk het een en ander verteld heb. Er bleek wéér
eens dat er geen sprake is dat de buitenlanders in lager moeten, maar alleen
dat het wenselijk is. Dat weten we allemaal. Ik had neiging te zeggen: geef dat
papier dan maar weer terug!
Over het lager nog het volgende.
Het enige bezwaar is: het is erg druk. Vooral als je zo rustig op kamers gewend
bent, valt het niet mee steeds lawaai om je heen te horen. Verder is het heel
erg zindelijk, dat moet gezegd worden. ’s Morgens en ’s avonds is er warm
water om je te wassen en te scheren. Ik zit op een kamer met van 4, waar van er twee met verlof zijn. Mijn slaapje is een
ingenieur uit Parijs, afgestudeerd in ’37 en daarna in dienst geweest, verder
vorig jaar hierheen verplicht. Het is een erg geschikte vent.
Sinds mijn vorige
brief is er weer het een en ander gebeurd. Zaterdag avond heb ik met Bob de
opera “Arabelle" van R. Strauß bewonderd. Het eerste deel was niet erg mooi,
maar de laatste twee wel. Veel beter in het gehoor lag de operette ”die verkaufte Braut” van Smetana,
daar zou ik direct weer heen gaan als ik kon, het was geweldig. Gisteren, Donderdag
heb ik een concert van de philharmonie gehoord, onder leiding van Hermann
Abendroth, de wel bekende dirigent. Ook dit was erg mooi. Ik zal de programma’s
eens naar huis sturen. Deze week was dus weer vol muziek, heel erg prettig. De
concerten beginnen allemaal zo vroeg dat er geen alarm te verwachten is,
meestal om 5 of 6 uur. Het is vervelend dat je dan soms vrij moet vragen om er
heen te kunnen.
Behalve de
concerten en opera’s heb ik als afleiding de samenkomsten met het clubje.
Zondag zijn de jongens weer bij mij geweest. We hebben een prachtige wandeling
gemaakt in de omgeving van Hirschgarten. Het is merkwaardig, maar het was de
vierde prachtige herfst Zondag achter elkaar, weer met prachtige kleuren. Het
merkwaardige is dat de bladeren van de bomen geel worden. Ik weet niet of dat andere
jaren hier ook zo is, maar zo mooi heb ik de herfst nog nooit gezien.
Nu jullie
brieven. Eerst de brief van Mams, die leukerd die buitenop “Fransch” schrijft,
en zo de brief in 6 dagen over krijgt! Brief van 16 Oct. (Wat schrijft dit
papier beroerd!) over wat je verstuurt hoef je nooit angst te hebben mams,
alles komt zo keurig aan, geweldig gewoonweg. Bob kreeg laatst een kistje
tomaten…..sap, beter uitgedrukt, er was niets meer goed. Ik heb toen heel trots
gezegd dat de afzender maar eens bij mijn moeder in de leer moest gaan!
Dan de brief van
Paps van 11 Oct. Dat het niet eenvoudig zal zijn naar Grandpère te gaan, weet
ik wel hoor, maar doe in deze zaken altijd maar wat optimistisch, dat werkt prettiger.
De eerste stap in die richting heb ik al gedaan, op de fabriek, en was niet met
volledig negatief effect. Maar daarom niet getreurd, voor ik alle instanties
die hier over iets te zeggen hebben gehad heb, ziet de zaak er wel weer anders
uit. Deze week heb ik een pak naar huis gestuurd, met heel veel wachten (1 uur)
en één formulier te weinig. Ik hoop dat het aankomt. Er zitten boeken in, een
overhemd dat versleten is, en wat zeeppoeder die ik hier niet nodig heb.
Scheerzeep is er ook, voor paps, ik scheer me electrisch. De scheerzeep uit
mijn kist, in mijn kamer, kan paps ook gebruiken als hij wil. Hoe is het, zijn
de andere 3 pakjes aangekomen? Ik heb alleen nog wat gehoord van de plaat (1),
de witte jas (2) en de bonbons (3) zijn nog niet vermeld.
Nu de brief van 26 mams van 6 Oct, ontvangen 26 Oct. Wat
hebben jullie lang zonder bericht gezeten, en ik schrijf zo geregeld mogelijk.
Deze week wilde
ik een pakje voor Grandpère sturen maar dat liep mis. De man beweerde dat naar
het “onbezette” Frankrijk geen pakjes aangenomen werden. Totaal heb ik in het
zelfde postkantoor al 9 pakjes verstuurd! Ik zal dus een andere dag nog eens
proberen.
30-10-‘43
Staande in een
hoekje van het postkantoor Friedrichshagen schrijf ik het slot van mijn brief.
Ik heb met Bob gegeten en ga nu door naar de stad, waar ik met mijn “jaar” (Jan
Egberts en Klaas Booy) een afspraak heb. Ik ga meteen in de stad nog wat boeken
kopen. Met het sturen van koffie moet mams nog maar even wachten. Wil mams nog
1 overhemd sturen? Verder nog graag een paar oude lage schoenen, ik laat ze
hier wel maken. De bruine schoenen komen het meest in aanmerking. Het gaat erom
op de fabriek oude schoenen aan te kunnen trekken. Verder nog graag 1 wollen
onderbroek.
Denken jullie aan
het nieuwe adres?
Vertel ook aan
andere mensen (b.v. de overkant) dat ik verhuisd ben.
Nu lieverds ik
wordt moe van dat staan, en ik neem dus afscheid.
Tot de volgende keer
Oswald
Geen opmerkingen:
Een reactie posten