Berlijn – 6 sept. ‘43
Lieve Paps Mams en
Lily
Deze brief begin ik een beetje
in mineur, omdat ik dacht dat hij Donderdag a.s. al in jullie handen zou zijn,
en dat zal niet het geval zijn, het wordt een heel gewoon briefje. Hoe lang de
brieven er overigens over doen weet ik niet. Maar daarom niet getreurd, deze
brief zal allicht in jullie handen komen, al is het over een paar maanden.
Laat ik eerst nog eens vertellen
over de pakjes, die regelmatig als een klok hier binnen komen. Lieve Mams, ik
begin soms haast te huilen als ik zie met hoeveel zorg je alles ingepakt en
verzorgd hebt. Je zorgt heus veel te goed voor me, jullie hebben het zelf vast
niet zo best. Stuur nu één pakje in de twee weken, en doe er niet zo veel
lekkers meer in. Nu er hier gebombardeerd wordt krijgen we zo nu en dan wat
extra, vorige week b.v. rijst (75
gram ). Verder snoep e.d. De rijst die ik van jou
gekregen heb zal ik maar weer naar Grandpère sturen, zodra ik bericht heb dat
het vorige pakje aangekomen is. De labjas zal ik nu gaan dragen, die van
Grietje Brink zal ik terug sturen. Wil je haar bedanken voor het gebruik? Het
was wel niet zo bedoeld, maar enfin ik heb er toch dankbaar gebruik van
gemaakt. Overigens ben ik erg gehecht aan mijn korte jasje, de lange jas zal ik
wel niet veel gebruiken. Stuur het volgende pakket, als het kan, naar “Bahnhoff
Köpenick”. Het is n.l. zo, dat er te veel pakjes aankomen bij de “Expresgut
Abgabe” van Friedrichstraße, tegenwoordig moet je
7 sept.
uren wachten in de rij, en daar
heb ik een broertje aan dood. Probeer dus eens, of ze niet direct naar Köpenick
willen versturen, ik heb gehoord dat dit gaat. Stuur in ieder geval niet meer
op de gewone manier, de laatste keer heb ik twee maal een vergeefse tocht gemaakt,
en de derde keer 1½ uur gewacht. En in het begin ging het zo mooi! Bob krijgt
zijn pakje altijd met de post, ze doen er niet veel langer over. Het pak van 14
Aug heb ik zaterdag tenslotte gekregen, maar de inhoud was weer prima, en
vergoedde het wachten helemaal. Het roggebrood is weer prima de peren en appels
zijn heerlijk enz. enz. wat de samenstelling betreft: dingen als thee en cacao
enz. hoef je niet meer te sturen, daar gebruik ik haast niets van, alleen als
er visite is. Fruit e.d. is erg welkom, blikjes heb ik nu wel genoeg. Graag nog
wat Reformite of zo, dat gebruik ik tegenwoordig veel. Stuur nog wat gewone
Holl. briefkaarten met postzegel. Enveloppen heb ik van Jan gekregen, dus
voorlopig geen krimp.
Van prof. Bijvoet heb ik een
briefje gekregen als antwoord op mijn schrijven.
Zaterdag j.l. heb ik weer eens een
goede keus kunnen doen van concerten en zo, Vrijdag ga ik n.l. kijken naar Herald
Kreußberg, Lily springt waarschijnlijk in de lucht als ze het hoort. Ik herinner
me n.l. dat ze het erg jammer vond dat ik indertijd niet mee geweest was, in
Utrecht. Ik zag dat hij hier optrad, en ik kon nog net de laatste kaart
bemachtigen! Zaterdag ga ik naar de voorstelling, van K.D.F. (Kracht Durch Freude!), Volksoper, waar
Tosca gegeven wordt. Ik hoop tenminste dat het gebouw er zaterdag nog staat.
Tegenwoordig moet je daar ook rekening mee houden. Volgende week ga ik naar de
Missa Solemnis van Beethoven, en later nog naar de Messias van Händel.
Jullie ziet, ik heb nogal wat
afleiding. Verder lees ik tegenwoordig hoe langer hoe meer, ik heb tot gewoonte
genomen ieder moment te benutten om te lezen, b.v. in de tram, S. Bahn, in de
rij voor winkels, pakketten enz., steeds heb ik een boekje bij me en lees. Doe
je dit niet dan krijg je zo’n gevoel van afstomping van je hersens. De jongens
die nog in het lager wonen, doen gewoon niets anders meer dan eten en slapen.
Hersens gebruiken komt niet meer voor, voor ontspanning gaan ze naar de
bioscoop. Het wordt al weer donker, de avonden worden kort. En ik had nog
zoveel belangrijks te vertellen, ik zal het licht maar eens op doen. Mijn snor
is n.l. weg. Eerlijk gezegd ergert dat ding me al zolang als ik hem heb laten
staan, maar nu ja, het was een soort scheiding tussen mij en de rest van de
mensen, het ding werkte wat wantrouwend en bewaarde de afstand die hier gepast
is, en terecht, op zijn plaats. Maar de ergernis werd me te groot, en dus heb ik
zondag de Philishave er op gezet, en in een ogenblijk was het ding verdwenen.
Wel schok ik van het blotebillengezicht (ik zeg het zelf) het staat wel kaal
zonder snor. En hij was echt mooi; wat jullie er ook van zeggen. Tot zo ver
over mezelf. Nu eens iets over de mensen hier. Ze zeggen tegenwoordig bij het
naar huis gaan tegen elkaar: “zorg dat je overblijft”. Erg toepasselijk en
juist ook. Zondag maakten weer eens een kras staaltje mee. Twee jongetjes,
ongeveer vier jaar, stonden te praten, de ene vertelt wat, en de ander, met de
handen in de zakken: “Ja Klar!” je moet het horen om te weten hoe belangrijk of
het was.
Zo ik schei er maar eens mee uit ,
ik ga lezen. Misschien is er vannacht wel alarm. Dan schrijf ik nog wel wat
verder in de kelder.
8-9-‘43
Niets bijzonders vandaag, alleen
dat het afschuwelijk regent, en dat ik met mijn open schoenen natuurlijk nat
geregend ben. Maar dat is ook al weer zo erg niet. Ik hoop dat jullie mijn
brief van zaterdag al een poos hebben, en ik hoop dat er door de broer van Bob
nog bij gezet is dat ik van het laatste bombardement overgebleven ben. Nou
lievertjes, ik heb niets meer te vertellen. Laten we maar goede moed houden,
het zal zo lang niet meer duren.
Veel liefs Oswald
Briefkaart van Mams van 21-8-’43 ontvangen 7-9-‘43
Geen opmerkingen:
Een reactie posten