Berlijn 30 juli ‘43
Lieve Nichtjes Nichten
Nu Mies ook eindexamen heeft
gedaan en nog wel geslaagd is, heeft het geen zin meer om nog van nichtjes te
spreken, nichten is veel beter op zijn plaats. Ik heb even de tijd om aan een
brief te beginnen, en dus doe ik dit direct. Je leert hier wel je tijd te
benutten, als je even de tijd hebt een brief te schrijven, lezen in de tram,
enz. enz. Langzamerhand begin ik dan ook een beetje meer tijd te krijgen, de
avonden worden zo nog prettiger. Is het bij jullie ook zo warm? Gisteren ben ik
na fabriekstijd eerst even gaan zwemmen in de Spree, om wat af te koelen. Het
is anders niet prettig met zulk mooi weer zo lang te moeten werken. Het is hier
al een week snikheet, een beste tijd voor verlof of vacantie.
Maandagavond ging ik weer een
pakje halen in Berlijn, en daar stond me nota bene een oude schoolvriend óók te
wachten op zijn pakje. Ik had hem jaren niet gezien. Hij zit als arbeider op
een fabriek met “lagerverpleging”, d.w.z. geen aparte bonnen, en beroerd werk.
Erik Boswinkel heet hij, Lily zal hem nog wel kennen denk ik. Het is wel gek
dat je zo in Berlijn oude vrienden tegen komt. Natuurlijk hebben we direct een
biertje gedronken op de oude vriendschap. Het is zo grappig dat je hier in B.
nergens over denkt, als het er om gaat of iets misschien “gek” staat of zo. Je
loopt heel gewoon …{tekst verloren gegaan}…… “Unter den Linden” te wandelen, en zo nam ik b.v. maandag
avond vóór ik mijn pakje ging halen, een kijkje in de Friedrich Wilhelm
academie, die grote universiteit van Berlijn. Je trekt je van niemand en niets
tets aan, en je doet maar of alles heel gewoon is.
Vrijdag avond.
Na weer eens lekker gegeten te
hebben, at ik het laatste stukje koek van je moeder met een flinke hoop honing
er op, zodat ik nu weer in een goede stemming ben om te schrijven. Bedanken
jullie tante Fie goed voor het lekkers dat ze gestuurd heeft? Mams hoort het al
gedaan te hebben, maar misschien heeft die er niet aan gedacht. Ik ben er
zuinig mee omgesprongen, getuige dat ik vanavond het laatste stukje koek op at.
Ik hoop dat tante Fie weer wat langer op mag, en ook dat Albert wat dikker
wordt, want dat kan geen kwaad, als ik dat zo hoor. Wim Gijzel heb ik door de
telefoon gesproken, maar ik ben er nog niet toe kunnen komen hem op te zoeken,
het is ook zo erg ver weg, 1½ uur denk ik. Maar dat komt nog wel eens.
Ik zit hier erg dik in mijn
vrienden langzamerhand. Dit is erg prettig, maar soms wat lastig, omdat de tijd
te kort is.
Nog even jullie brieven na lezen,
om te kijken of ik jullie nieuwsgierigheid kan bevredigen. Het is hier op het ogenblik
snik heet, ik puf en zweet de hele dag. Hopelijk puffen jullie mee.
De brief van To is aangekomen, al
stond er alleen Hagenerstraße op. Mies mag best onvoltooide brieven sturen, dat
geeft niets. Tegenwoordig schrijf ik mijn brieven ook als vervolgverhaal,
telkens als ik zin heb in een stukje.
Nu, jongelui, mijn familie aan de
overkant moet vanavond ook nog een beurt hebben, tot wederschrijven dan maar.
Doe vooral de groeten aan tante Fie en oom Albert.
Een zoen(!) van
Oswald
Ontv. brief 18-19 juni (To)
Ontv. brief 21 juni (Mies)
Van Arike al eerder, waarop al geantwoord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten