10 Mei, gisteren, Vrijdag morgen heel vroeg is de oorlog begonnen. Donderdag avond hebben we thuis, de hele familie en Mijnheer en Mevrouw Henkel, de kansen besproken. Toen was het lot al beslist van Nederlands neutraliteit.
Ik werd gewekt door luchtdoelgeschut om ongeveer 3 uur. Een half uur later waren weer luchtdoel en ook zware bommen te horen. Toen ben ik op het dak geklommen, uit mijn raam. Ik zag grote zwarte luchtkolom, en veel vliegtuigen, die steeds onder vuur genomen werden. Verder lichtende kogels van het 2 cm geschut dat in Amstelveen en Schiphol staan. De rookkolommen konden niet fantastischer zijn, ik had nooit zoiets gezien. Er kon geen vergissing mogelijk zijn, het was OORLOG! Enkele vliegtuigen die wat brutaal laag kwamen, werden door de batterij van de fabriek onder vuur genomen. Als deze vliegtuigen het gewild hadden, hadden ze de hele fabriek plat gebombardeerd, daar had geen spaan van over hoeven te blijven! Snel aangekleed en naar de fabriek. Het personeel is maar niet begonnen, ze vonden het te gevaarlijk, en stonden bij groepjes te kijken naar de vliegmachines. Orders waren: Fabriek ontruimen, als alles in orde is alle katoen in het S.K. gebouw 2 onder water.
Steeds vliegmachines boven je hoofd, de mannen gingen uit de fabriek op schoorvoetend de fabriek op, als je niet onmiddellijk mee ging, en ze wilden zo gouw mogelijk terug. Tegen zessen was het bombardement van Schiphol afgelopen, en werden de aanvallen schaars. De rook bleef opstijgen, tot een uur of acht. Borghols vertelde toen dat er niets meer overeind stond op Schiphol…..
De hele ochtend zijn toen in koortsachtigen haast de twee schuiten met katoen, die voor de wal lagen, gelost, en het was de bedoeling alle S.K. en gelatine daarop te laden. Omdat er geen bewaking was voor de schuiten ging dit plan niet door.
Na conferentie, werden ploegen ingesteld, die op de fabriek of direct in de buurt moesten blijven, om, na een aanval, hulp te verlenen bij eventuele vernieling of brand.
Eerste legerbericht is vrij gunstig en zegt dat de overval “in ieder geval mislukt is”, pantsertrein op de brug van Venlo, toen deze opgeblazen werd, en anderen ook vernietigd. Veel beroering wekten de parachutisten die bij honderden naar beneden komen. Er wordt jacht op gemaakt met motorfietsen en mitrailleurs op auto’s er schijnt er haast geen één heelhuids beneden te komen.
N.S.B.'ers en andere verraders zijn in grote getalen actief.
Waalhaven in Duitse handen. Dit zijn langzamerhand de berichten van zaterdag. Vrijdag avond natuurlijk verduisterd. Beneden geslapen met Paps en Maarten. Mams naar de dominee, Lily naar Leonie. Onrustig geslapen om een uur of zes weer wakker door geschut. Zaterdag in de loop van de dag een bom op Amsterdam, vlak bij het kantoor van paps.
Besloten de nacht niet thuis door te brengen. Bij Leonie geslapen in het logeerkamertje om vier uur met de Ver naar de fabriek, een werkelijk prachtige ochtend. Volkomen helder, volkomen blad stil. Zo nu en dan een enkel vliegtuig dat onder vuur genomen werd, de Duitsers hebben wat geleerd, ze blijven niet meer in formatie vliegen maar ze gaan direct uit elkaar. Geen vliegtuig geraakt voor zover te zien.
De stemming van de bevolking is prachtig voor zover bekend in Ouderkerk. “Ze kenne wel bloed zuipen, mijnheer” zij Udo tegen me.
Verder merk je niets van de oorlog. De sirenes van Amsterdam zijn duidelijk te horen, ze komen meestal na de luchtaanval, of het verschijnen van vliegtuigen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten