Donderdag 12 April 1945.
Lekker uitgeslapen. Met mijn
hoofd voor de open balkondeur is het echt fris, ouderwets. In het studenten
restaurant gegeten, erg goed voor de bonnen die je afgeeft. Je hebt beslist je
buikje vol.
Naar Frau v Schreibershofen, met de
S-Bahn, we hebben onze Anweis gekregen. Ontvangst als altijd bijzonder
vriendelijk. Ze biedt ons aan daar onder te duiken, voor het geval we
weggetransporteerd zouden worden. Dit opent nieuwe perspectieven, die
verstandiger zijn dan de vluchtplannen. We horen veel nieuws, o.a. dat ze al
over de Elbe zijn bij Magdenburg. Na enkele huishoudelijke werkjes en lekkere
boterhammetjes gaan we weer naar huis. Het wordt nu wel duidelijk dat het nog
een kwestie van dagen is voor we de Amerikanen hier krijgen. Hopelijk komt er
geen stilstand meer, zo ja, dan beginnen de Russen natuurlijk het eerst.
Paans komt vandaag een praatje
maken.
Jan :
Donderdag 12 April 1945.
Vanochtend eerst eens heerlijk
uitgeslapen, wat wel noodig was. En toen kregen we van Frau Lisurek plotseling
onze “Fahrausweis” uitgereikt, zoodat ons plannetje voor morgen, om met de tram
te gaan naar de fabriek, niet door ging. Maar op tijd komen doen we toch niet. Die
uren die we verloren hebben, zullen we inhalen. Trouwens er zal toch niemand
meer aanmerkingen maken wanneer je te laat komt.
’s Middags hebben we Frau von
Schreibershofen opgezocht, die ons een heel mooi aanbod deed: nl. om daar
onder te duiken. Het aanbod is als zoodanig zeer royaal, maar prettig vind ik het
niet, want we kunnen er natuurlijk niet met drieën aan komen zetten. Fred zou
dus niet mee kunnen. Ik hoop, dat het niet noodig behoeft te zijn. Het idee om
te vluchten raadde ze ons direct af. Dat had teveel gevaarlijke zijden volgens
haar. En ik moet zeggen, dat als je de zaak bespreekt in een gezellige
huiskamer bij een goed voorziene koffietafel en een spelende radio, de wereld er
ineens heel anders uitziet. We zullen onze plannen dus nog maar even opschorten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten