Maandag 11 Sept.
Vanmorgen uitgeslapen, om 8 uur
brood gekocht.
Naar de GestaPo met mijn nieuwe
papietje, of liever gezegd, met het oude papiertje met een nieuwe handtekening.
Mijn argumenten overtuigen de man die dit zaakje behandelt … niet. Toen ik
binnen kwam begon de man te sputteren, smeet met zijn potlood en vroeg wat ik
dan wel kwam doen. Ja, daar komen me daar iedere dag vijftig man, de ene helft
wil trouwen, de andere helft studeren. In ieder geval, het ging niet door. Voor
dat ik naar binnen ging was er ook een “stelletje”, een Hollander met een
geweldig aardig kippetje, een type zoals Anneke v Hoorn, maar dan echt knap
(een Duitse). Ze stonden zo’n beetje te vrijen, de jongen onverschillig, het
meisje met haar hele lichaam in actie. Toen de man van de kamers langs kwam zei
hij: “es ist hier kein Heiratsantstalt, hier ist die Gestapo!” Dat moest indruk
maken, maar het meisje giechelde en draaide met haar rokjes. Op zoiets kùn je
als man niet boos worden! Na afloop boeken gekocht. Nowak erg teleurgesteld dat
het niet door ging. Maar ja, als de Gest. niet wil dan is er niets aan te doen.
Jan:
Maandag 11 September 1944.
Het is ’s
morgens een mooi gezicht bij ons boven op het lab tusschen 7 en 8 uur. Als we
komen, beginnen we met uitgebreid de krant op tafel te leggen, dan komt de groote
kaart van de Duitsche Westgrens er naast, en we gaan op ons gemak het
commentaar op het weermachtsbericht bestudeeren. Eckert en Dr Jüngling komen er
dan naast staan, en dan worden de strategische plannen van de verschillende
mogendheden besproken. Het is zeer interessant dat dit in het 6e oorlogsjaar
in een land met totalen oorlog voorkomen kan.
...
Er was bij Frl
Rose een meisje van ongeveer 15 jaar, B.D.M. die vertelde dat ze van de een of
andere hoge ome in de partij een voordracht over de toestand hadden gehad. Deze
had ze het verschil tussen theorie en practijk van het tegenwoordige Duitsland
aan het verstand gebracht. Theoretisch had Duitschland den oorlog verloren,
maar practisch nog lang niet. Als demonstratie van deze stelling had hij een
practisch geval genomen: Wanneer je theoretisch een brug berekent op
draagvermogen, zul je hem nooit op zijn maximumdraagvermogen berekenen. In de
practijk zal de brug altijd meer kunnen dragen dan in theorie.
Ik wist
werkelijk niet, wat ik daarop zeggen moest. Het is niet eens een
drogredenering, het is eenvoudig volslagen kolder.er valt niet over te praten,
maar bij ons zouden ze zoo iemand naar Meerenberg sturen. Ik was in ieder geval
perplex. Zelf geloofde het meisje het ook niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten