10 juli 2019

Maandag 10 Juli 1944 Oos : Frankrijk, het is daar een enorme wanorde. Ieder ogenblik aanvallen van vliegtuigen op rijdende treinen enz.


Maandag 10 Juli
Gelukkig is de temperatuur wat gezakt, ik ben weer bijna een normaal mens geworden. Veel werk op de fabriek, ik kan niet eens aan het uittreksel van mijn voordracht werken.
Het wordt tijd dat dit verslag naar Holland gaat. Helga een apenootje gegeven van Hans (uit de erfenis).
Na werktijd eerst vergeefs boodschappen gedaan, daarna naar Walter Sylten. Een leuk jong is dat maar hij wordt wat brutaal op gevoed geloof ik. Fräulein Lider is nu ook niet iemand om hem er onder te houden. Hij leert wel makkelijk, ik weet alleen niet goed wat ik hem moet leren.

Om half tien thuis, waar dit briefje van Jan {Egberts} op me wacht. Pakje Aplona voor Grpère gemaakt. Tijdens het uitkleden hoorde ik iets wat leek op een Vivat fluitje, en werkelijk, een paar minuten later staat Jan op de drempel. Hij was eerst vergeefs gewest, en heeft toen in een cafétje gewacht op me, waar hij in gesprek kwam met een Hollander die uit Frankrijk kwam. Het is daar een enorme wanorde. Ieder ogenblik aanvallen van vliegtuigen op rijdende treinen enz. 6 dagen van Parijs naar de Duitse grens. Overal kapot geschoten treinen, auto’s enz. de patriotten laten treinen in ravijnen rijden enz. enz. Het is er wanhopige rommel.
Weer eens alarm met luchtmijnen. {11 Juli van 01:30 tot 02:10}
Vandaag heb ik eens goed opgelet wat nu eigenlijk zo in mijn hoofd omgaat tijdens een bombardement. Veel is het niet. Steeds weer de berekening van de kans dat de bom raak is, en dan ook de berekening en vergelijking van de uitwerking. Als hij nu daar valt, leef ik dan nog? enz. En dan soms even een gelatenheid, zo van: laat dat ding dan maar op mij hoofd vallen, dan is het tenminste uit. Maar als dan dat gefluit komt, dan ril je en bibber je en je krimpt in elkaar. Ja, zo lekker is het eigenlijk niet.
Jan de B en Hans zijn naar Fr Rose en hebben daar een huidarts getroffen. Erg tevreden was deze man niet over de studenten. Onbeleefd, onbeschoft zelfs en dan ook niet eens goed ontwikkeld, weten weinig van litteratuur enz. enz. Over het algemeen waren Hollanders in zijn ogen er niet zo goed af gekomen. Het grootste aantal syph. patienten was Hollander, enz. enz. Ja, dat zijn nu de “goede Nederlanders” die zich onbeschoft gedragen, niet groeten, “lak” hebben aan de moffen, en daarom iedereen tegen zich innemen. Mijn eerste indruk was, toen ik in Berlijn kwam, dat de Hollanders geen best figuur sloegen. Later vervaagt zo’n indruk, omdat je de mensen van te voren aan de manieren al als Hollander herkent. Ik ben zelf voor een correcte en waardige houding, waarbij je zeker niet alle D. over één kam mag scheren, door ze b.v. niet te groeten.
Als de sirene gaat vlieg ik altijd naar het luik, en haal het vast naar binnen toe. Vannacht was Jan ondanks geloei van de sirene, die maakt dat je elkaar niet eens meer verstaat, niet voldoende wakker om te begrijpen dat het Alarm was! “Zeg Oos, zullen we er uit gaan of blijven we liggen?” was de vraag!


Drinkliederen:

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Toegift 1945 - 1985

Invalidenstraße anno 1945: Invalidenstraße anno 1985: Kabelwerk Oberspree anno 1985: Oh ja! ...