Berlijn – 13-sept-‘43
Lieve Paps Mams en
Lily
Eindelijk ben ik zo ver dat ik
de pen ter hand kan nemen. Mijn maag knort wel erg, maar het eten is al bijna
gaar gelukkig. Vandaag was het weer eens een boodschappendag, en het is dus
laat geworden voor het eten, het is al kwart voor acht en ik moet nog beginnen.
Toen ik uit de fabriek kwam heb ik eerst geprobeerd mijn sandalen naar de
schoenmaker te brengen, maar dat mislukte weer eens, ik ben nu twee keer voor
niets geweest en de volgende keer zou het, volgens het scheepsrecht, moeten
lukken. Verder ben ik naar de kapper geweest, ik heb een verklaring getekend
dat de hospita brieven (aangetekend) kan aannemen, en ik heb brood gekocht.
Tegenwoordig heb ik lang zoveel tijd niet meer nodig voor al die boodschappen,
alles is erg vereenvoudigd wat dat betreft, gecomprimeerd tot twee dagen in de
week.
Ziezo mijn buik is al weer vol, en
ik heb een wandelingetje naar het lager gemaakt, en de was weggebracht. Het is
weer warm geworden, heerlijk weer voor een wandeling. Wat wordt het toch al
weer vroeg donker! Het zal wel ineens winter worden, het kan ’s morgens al
aardig koud zijn.
Zaterdag weer een pak gehaald, van
31 aug. alles weer aanwezig volgens het papiertje, en de peren en appels weer
eerste kwaliteit. En helemaal niet hoeven te wachten! Deze keer moest ik in een
andere barak zijn voor het afhalen, en daar duurt het nooit lang. Schrille
tegenstelling met het vorige pak.
Vrijdagavond ben ik naar Harald
Kreuzberg geweest. Het was werkelijk heel aardig. “Der verliebte Gärtner” en “Mit einen Buch”
waren wel de leukste stukken, ik meen me te herinneren dat Lily het indertijd
daarover ook had.
Zaterdagavond ben ik naar de opera
“Tosca” geweest, ook erg mooi, al is dat weer heel iets anders dan dat vorige.
Het is wel eens leuk die muziek, die je bijna allemaal kent, ook eens in
verband te zien met het stuk zelf.
Zondagmiddag ben ik met de andere
jongens van het clubje naar Klaas Booy geweest, die ons de “Wannsee” heeft
laten zien. De mensen hier in de omgeving van Berlijn zijn werkelijk geweldig
mooi.
De brief van Mams van 29-8-43
ontvangen op 11-9-’43. Zoals je al gehoord hebt mams, het gaat best zo met het
fruit, je moeite is niet vergeefs.
Brief van Lily van 24 aug.
ontvangen 11-9-’43. Je schrijft maar gerust wat je zo invalt hoor, op zo’n
afstand is dat helemaal niet gevaarlijk! Het was een erg gezellige brief, die
me weer een poosje in de sfeer van thuis verplaatste.
14-9-’43
De vierde labjas is nu
aangekomen, ik heb nu keus, zoals ik nog nooit gehad heb. De jas van Grietje
Brink zal ik terugsturen, met wat emballage.
Vandaag zal ik weer een pakje
klaarmaken voor Grandpère, nu ik weet dat het aankomt. Het is wel duur, dat
versturen, het moet n.l. als brief, en dat is kostbaar. Maar het brengt zijn
geld, denk ik, ruimschoots op.
Zoals ik de vorige keer al
schreef, gaan de aangetekende brieven nog steeds veel sneller dan de andere.
Graag wilde ik het adres van
Appelzeller weten, je kunt niet weten waar ik dat nog eens voor gebruiken kan.
Voor slachtoffers van bomaanvallen
zijn hier tegenwoordig 2e hands radio’s te koop. Er staat speciaal
bij dat ze werkelijk spelen. Het zijn toestellen uit de bezette gebieden. Ons
toestel heb ik nog niet kunnen vinden.
14-9-’43 half zes.
Het is vandaag snikheet geworden,
het lijkt wel midden augustus. Maar ’s morgens is het al zo akelig donker, ik
ben bang dat ik volgende week al niet meer kan lezen, ’s morgens in de tram.
Maar nu ja, dan maar wat slapen of suffen, dat is ook gezond.
Ik heb helaas niet veel tijd meer,
de brieven worden korter en ongezelliger naarmate ik meer uit ga merk ik wel.
Bovendien heb ik deze keer zeer slordig geschreven.
Tot ziens
Oswald
Geen opmerkingen:
Een reactie posten